خطرات تنوع پرتفوی

با وجود تمام این چالش‌ها و بر اساس نتایج تجربی، کاربرد تنوع بخشی برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک امکان پذیر به نظر می‌رسد. در منابع مالی، معمولا گفته می‌شود که تعداد معدودی سهم – مثلا بیش از ۱۰ سهم – می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. برای تشکیل یک سبد متنوع، رویکردهای مختلفی وجود دارد از جمله سبد مبتنی بر ارزش بازار و سبد هم وزن.

استراتژی های تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع

همانطور که می‌دانید، در هر بازار و کشوری استراتژی‌های متفاوتی برای تشکیل پرتفوی وجود دارد. حتی در یک بازار مشخص هم استراتژی سرمایه گذاری در طول زمان یکسان نیست و با گذشت زمان این استراتژی تغییر خواهد کرد. اما موضوعی که همه سرمایه گذاران مطرح دنیا روی آن اتفاق نظر دارند، کاهش ریسک سرمایه گذاری با متنوع سازی سرمایه گذاری یا تشکیل پرتفوی است. در این مقاله تصمیم داریم تا شیوه‌های رایج متنوع سازی پرتفوی را برای شما توضیح دهیم.

فهرست این مقاله

استراتژی های تشکیل یک پرتفوی کم ریسک و متنوع

موفقیت در بازار سهام شرکت‌ها مانند هر بازار دیگری نیاز به انتخاب یک رویکرد مناسب و حفظ نظم فکری دارد. بدون این‌ها، سرمایه گذاری تنها خرید و فروش‌های بدون برنامه‌ای خواهد بود که سود یا زیان سرمایه گذار را بیشتر به بخت و اقبال وابسته می‌سازد تا به مهارت‌هایی مانند پشت کار در تحقیق، قدرت تحلیل، توانایی تصمیم گیری، صبر و شکیبایی برای رسیدن به هدف‌ها و مواردی از این دست.

در میان رویکردهای گوناگون برای سرمایه گذاری در بازار سهام، تشکیل سبد متنوع به عنوان یک روش غیر فعال اما به نسبت مطمئن شناخته شده است. استفاده از این روش، میزان ریسک را کاهش می‌دهد و بازده سرمایه گذاری را در سطحی نزدیک به بازده کل بازار نگه می‌دارد. اما یک سبد متنوع می‌تواند به چارچوبی برای آزمودن توانایی‌های یک شخص برای مدیریت دارایی تبدیل شود که در این صورت به نمونه‌ای کامل از مدیریت فعال تبدیل خواهد شد.

مقاله پیش رو ابتدا در مورد اصل تنوع بخشی و سازوکار ساخت و مدیریت سبد متنوع توضیح می‌دهد. در ادامه نیز به سراغ روش‌هایی می‌رویم که یک سهامدار می‌تواند با استفاده از آنها توانایی‌های تحلیلی و مدیریتی خود را در چارچوب یک سبد متنوع به کار بگیرد و علاوه بر کاهش سطح ریسک، توان خود را روی کسب بازده بیشتر از بازار متمرکز کند.

تنوع بخشی، میانبری برای کاهش ریسک

«تنوع بخشی» یکی از روش‌های متداول برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک به شمار می‌رود. ریسک غیرسیستماتیک از تاثیرات رویدادهایی ناشی می‌شود که به طبیعت یک شرکت یا گروه خاصی از شرکت‌ها مرتبط است. معمولا این گونه رویدادها کل شرکت‌ها یا کل بازار را تحت تاثیر خود قرار نمی‌دهد. به عنوان مثال، یک تصمیم دولت ممکن است هزینه‌های یک صنعت خاص را افزایش دهد و در نتیجه قیمت سهام شرکت‌های آن صنعت کاهش یابد یا مدیریت ضعیف یک شرکت در توسعه بازار ممکن است سبب تضعیف موقعیت آن در برابر رقبا شود، سودآوری را نسبت به بقیه کاهش دهد و همین موضوع به افت قیمت سهم آن شرکت منجر شود. اما هر یک از این رویدادها به طور مستقیم بر بازده سهام شرکت‌های مرتبط اثر می‌گذارد نه کل بازار. تنوع بخشی از طریق ساختن یک سبد متشکل از سهام شرکت‌های مختلف می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را کاهش دهد.

در مقابل ریسک غیرسیستماتیک، ریسک سیستماتیک قرار دارد. ریسک سیستماتیک به تاثیرات مجموعه‌ای از رویدادهای کلی بر بازده طیف گسترده‌ای از شرکت‌ها و صنایع گفته می‌شود که به سادگی قابل پیش بینی یا کنترل نیستند. به عنوان مثال، سیاست‌های مالی و پولی دولت‌ها، عملکرد کلی اقتصاد، مناقشات سیاسی، حوادث طبیعی، و تغییرات دائمی شرایط روانی بازار یا به اصطلاح «جو بازار» نمونه‌هایی از این رویدادها هستند که هر یک می‌تواند بازده کل بازار را به صورت مثبت یا منفی تحت تاثیر قرار دهد. ریسک سیستماتیک با تنوع بخشی قابل کاهش نیست. این ریسک مربوط به زمانی است که سرمایه گذار با هدف کسب سود وارد یک بازار می‌شود و آن را می‌پذیرد. به همین دلیل به ریسک سیستماتیک در اصطلاح «ریسک بازار» هم گفته می‌شود.

چه راه‌هایی برای تنوع بخشی در سبد سهام وجود دارند؟

در تئوری، هر چه قدر تعداد سهم‌های یک سبد بیشتر و وابستگی بازده سهم‌ها به هم کمتر یا حتی منفی باشد، ریسک غیرسیستماتیک هم کمتر می‌شود. اما تنوع بخشی در عمل با چالش‌هایی مثل «هزینه» همراه است. حتی اگر یک سرمایه گذار بتواند سهام تمام شرکت‌های بورسی را خریداری کند در عمل هزینه‌های معاملاتی یا همان کارمزدها خطرات تنوع پرتفوی آن قدر بالا می‌رود که مزیت‌های ناشی از تنوع بخشی را بی‌معنا می‌کند. علاوه بر این، اداره یک سبد بزرگ از سهام نیاز به صرف زمان و امکانات قابل توجه دارد. همچنین موضوعاتی مانند تعیین وابستگی بازده سهم‌ها به هم حتی در تئوری هنوز یک چالش است.

با وجود تمام این چالش‌ها و بر اساس نتایج تجربی، کاربرد تنوع بخشی برای کاهش ریسک غیرسیستماتیک امکان پذیر به نظر می‌رسد. در منابع مالی، معمولا گفته می‌شود که تعداد معدودی سهم – مثلا بیش از ۱۰ سهم – می‌تواند ریسک غیرسیستماتیک را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. برای تشکیل یک سبد متنوع، رویکردهای مختلفی وجود دارد از جمله سبد مبتنی بر ارزش بازار و سبد هم وزن.

سبد مبتنی بر ارزش بازار

در این سبد، وزن سهام هر شرکت در سبد با توجه به ارزش بازار آن شرکت در مقایسه با دیگر سهم‌های سبد تعیین می‌شود. مثلا اگر ۱۰ سهم با بیشترین ارزش بازار انتخاب شده خطرات تنوع پرتفوی و ارزش بازار سهم اول نسبت به سهم دوم ۱۵ درصد بیشتر باشد، وزن سهم اول در سبد هم باید ۱۵ درصد بیشتر از وزن سهم دوم باشد. ارزش بازار شرکت برابر تعداد کل سهام شرکت ضرب در قیمت آن سهم است. وزن هر سهم در سبد هم با توجه به نسبت ارزش خرید آن سهم به کل ارزش سبد مشخص می‌شود.

مثلا فرض کنید یک میلیون تومان برای خرید ده سهم جهت تشکیل یک سبد در نظر گرفته شده است. در این صورت اگر ۱۰۰۰ سهم یک شرکت به قیمت ۲۰۰ تومان خریداری شود ارزش خرید آن سهم ۲۰۰ هزار تومان و وزن آن سهم در سبد معادل ۲۰ درصد است (۲۰۰هزار تومان تقسیم بر یک میلیون تومان). برای اینکه این سبد یک سبد مبتنی بر وزن بازار باشد باید نسبت وزن سهم‌ها در سبد با نسبت ارزش بازار شرکت‌های مربوط به هر سهم موجود در سبد مطابقت داشته باشد.

سبد هم وزن

ساختار این سبد ساده است. چون وزن تمام سهم‌ها در سبد بدون توجه به اینکه ارزش بازار شرکت‌های مربوطه چقدر است با یکدیگر برابر هستند. مثلا در همان سبد یک میلیون تومانی باید ۱۰۰ هزار تومان برای خرید هر یک از ده سهم اختصاص داده شود. خود سهم‌ها می‌توانند از میان بزرگ‌ترین شرکت‌ها بر اساس ارزش بازار انتخاب شوند.

چطور با تخفیف کارمزد در صرافی های ارز دیجیتال ثبت نام کنیم؟

نام صرافی	تخفیف کارمزد	IP خارج از ایران	لینک ثبت نام
کوکوین	دارد	نیاز دارد	ثبت نام با تخفیف کارمزد
کوینکس	دارد	نیاز خطرات تنوع پرتفوی دارد	ثبت نام با تخفیف کارمزد
بیت پین	دارد	نیاز ندارد	ثبت نام با تخفیف کارمزد
آبان‌تتر	دارد	نیاز ندارد	ثبت نام با تخفیف کارمزد
بیت 24	دارد	نیاز ندارد	ثبت نام با تخفیف کارمزد
نوبیتکس	دارد	نیاز ندارد	ثبت نام با تخفیف کارمزد

توجه: با وجود اینکه دو صرافی کوینکس و کوکوین هر دو فعلا بدون نیاز به تغییر IP فعالیت می‌کنند اما بهتر است برای امنیت بیشتر از IP ثابت خارج از ایران استفاده کنید.

برای ورود به صرافی کوینکس حتما باید با IP خارج از ایران وارد شوید.

تنوع بخشی سرمایه‌گذاری

تنوع بخشی یک اصطلاح مالی است و به کنشی از سرمایه‌گذاران گفته می‌شود که با خرید سبد سهام دارایی‌هایی که همبستگی پایینی دارند، خطرپذیری را کاهش می‌دهند. در سبدهای سهام خطرات تنوع پرتفوی به اندازه کافی بزرگ، خطر بازگشت سرمایه تنها به خطر دارایی‌های جداگانه وابسته نیست بلکه از هم‌ورایی خطرها تأثیر می‌پذیرد. زمانی که امکان تنوع‌بخشی و کاهش خطر به دلیل هزینه‌هایی که در پی دارد برای هر یک از سرمایه‌گذاران وجود نداشته باشد، این کار به واسطه شرکت‌های سرمایه‌گذاری صورت می‌پذیرد. در این روش سرمایه‌گذار در یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک سرمایه‌گذاری می‌کند و این صندوق سرمایه‌های جذب‌کرده‌اش را در سهام شرکت‌های متنوعی سرمایه‌گذاری می‌کند تا خطر پذیری‌اش کاهش یابد. این در حالی است که انجام این کار برای سرمایه‌گذارانی که سرمایه کمی دارند دشوار خواهد بود، چرا که آن‌ها سرمایه کافی برای خرید سهام شمار زیادی از شرکت‌ها را ندارند.) ویکیپدیا[۲])
ضرب المثل معروف ” قرار ندادن کلیه تخم مرغ‌ها در یک سبد ” طریقه ای ساده برای بیان مطلوبیت تنوع سرمایه‌گذاری است. تنوع سرمایه‌گذاری به معنای تخصیص منابع مالی به دست کم دو دارایی مختلف می‌باشد. چنانچه پول یک شخص، منحصراً در یک دارایی همراه با مخاطره (ریسک) سرمایه‌گذاری شود، نرخ بازده تحصیل شده توسط وی تنها به درآمدهای آتی حاصل از این دارایی خاص و ارزش بازار آن و سایر عواید حاصل از آن بستگی خواهد داشت. اما در صورت سرمایه‌گذاری جمع پول در دو یا چند دارایی مختلف، امکان تحصیل بازده پایین یا منفی به میزان مخاطره همراه با هر یک از دارایی‌های مزبور بستگی خواهد داشت. اگرچه به طور کلی می‌توان انتظار داشت که تقسیم پول بین دو دارایی، شامل مخاطره کمتر از سرمایه‌گذاری در یک دارایی یگانه باشد، زیرا ممکن است بازده بالای یک دارایی، بازده پایین دارایی دیگر را جبران کند. سرمایه‌گذاران اعم از اشخاص حقیقی و یا حقوقی، به مخاطره مجموعه سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار علاقه مندند و تنوع سرمایه‌گذاری معمولاً مخاطره مزبور را کاهش می‌دهد. با این حال می‌توان گفت درجه ریسک یک مجموعه سهام به چندین عامل بستگی دارد که یکی از آن‌ها تعداد سهام آن مجموعه است.

با بررسی‌های انجام شده معلوم گردید که معیار تصمیم‌گیری افراد در سرمایه‌گذاری ” ریسک ” و ” بازده ” می‌باشد و افراد با توجه به ریسک و بازده یک سرمایه‌گذاری و مطلوبیت ثروت برای آن‌ها، در بین انتخاب یک سرمایه‌گذاری یا رد آن تصمیم می‌گیرند. اما سرمایه‌گذار اغلب به دنبال این نیز هست که میزان سرمایه‌گذاریش در میان بازده‌های یکسان، کمترین ریسک را داشته باشد یا با کاهش یک مقدار از بازده به دست آمده ریسک خود را حداقل سازد. درجه ریسک یک مجموعه سهام (پرتفوی) به چندین عامل بستگی دارد که یکی از آن‌ها تعداد سهام آن مجموعه است. حال این پرسش مطرح می‌گردد که آیا دو برابر کردن تعداد سهام یک مجموعه می‌تواند ریسک آن را تا نصف کاهش دهد؟ به طور کلی پاسخ منفی است. در بورس‌های معتبر دنیا از جمله بورس نیویورک پژوهشی در مورد تأثیر تنوع بخشی بر کاهش ریسک مجموعه سهام صورت گرفته است، که نمودار زیر آن را نشان می‌دهد. در بورس نیویورک به صورت تصادفی تعدادی از شرکت‌ها را انتخاب نمودند، سپس میانگین انحراف معیار تمام پرتفولیوهای ممکن یک سهمی، دو سهمی،… را محاسبه کرده، نمودار مربوطه را بر اساس میانگین انحراف معیار پرتفولیوهای مختلف رسم کرده‌اند. همانطور که در نمودار ملاحظه می‌کنید بالاترین ریسک که ۲۸ درصد می‌باشد، مربوط به میانگین پرتفوی‌های یک سهم است و هرچه اندازه پرتفولیوها بزرگ‌تر می‌شود، ریسک پرتفولیوهای مربوطه نیز کاهش می‌یابد. در جایی که پرتفولیو شامل کل سهام موجود در بورس است، پرتفولیوی بازار نامیده می‌شود. در بورس نیویورک تعداد سهام موجود در پرتفولیوی بازار شامل ۱۵۰۰ نوع سهم می‌باشد که متوسط ریسک آن طبق محاسبات ۱/۱۵ درصد گردید. بر اساس این تجربه، هرچه تعداد سهام در پرتفولیو بیشتر شود، روند کاهش ریسک نیز کمتر خواهد شد. به عنوان مثال در نمودار می‌بینیم که وقتی تعداد سهام موجود در پرتفولیو به ۴۰ سهم می‌رسد، ریسک مربوطه نزدیک به ریسک مجموعه بازار می‌باشد و با این میزان تنوع می‎توان بخش زیادی از ریسک را کاهش داد. در نمودار می‌بینیم که بخشی از ریسک کاهش پذیر نیست و اگر پرتفولیوی کل بازار را نیز شامل شود، باز آن مقدار ریسک را خواهیم داشت. همانطور که قبلاً نیز ذکر شد، آن بخش از ریسک مجموعه سهام را که بتوان کاهش داد ” ریسک غیر سیستماتیک ” یا ” ریسک کاهش پذیر ” می‌نامند و بخشی را که از راه افزایش تعداد سهام نتوان کاهش داد ” ریسک سیستماتیک ” یا ” ریسک کاهش ناپذیر ” یا ” ریسک بازار ” می گویند. (شباهنگ، ۱۳۷۳)

سرایت بحران مالی خودشکوفا به دلیل تنوع پرتفوی سرمایه گذاری

هزینه ترجمه مقاله بر اساس تعداد کلمات مقاله انگلیسی محاسبه می شود.

این مقاله تقریباً شامل 16577 کلمه می باشد.

هزینه ترجمه مقاله توسط مترجمان با تجربه، طبق جدول زیر محاسبه می شود:

شرح	تعرفه ترجمه	زمان تحویل	جمع هزینه
ترجمه تخصصی - سرعت عادی	هر کلمه 90 تومان	22 روز بعد از پرداخت	1,491,930 تومان
ترجمه تخصصی - سرعت فوری	هر کلمه 180 تومان	11 روز بعد از پرداخت	2,983,860 تومان

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Journal of Economic Theory , Volume 119, Issue 1, November 2004, Pages 151–183

بحران مالی؛ سرایت؛ بازی های جهانی؛ تنوع، جهانی شدن؛ شکست هماهنگی؛ کنترل سرمایه؛ اثر ثروت؛ ریسک استراتژیک

G15; E32; D84Financial crises; Contagion; Global games; Diversification; Globalization; Coordination failures; Capital controls; Wealth effect; Strategic risk

چکیده انگلیسی

We look at two countries that have independent fundamentals, but share the same group of investors. Each country might face a self-fulfilling crisis: Agents withdrawing their investments fearing that others will. A crisis in one country reduces agents’ wealth. This makes them more averse to the strategic risk associated with the unknown behavior of other agents in the second country, increasing their incentive to withdraw their investments. Consequently, the probability of a crisis there increases. This generates a positive correlation between the returns in the two countries. Since diversification affects returns in our model, its welfare implications are non-trivial.

مدیریت پورتفولیو

مدیریت پورتفولیو ها در ایجاد و متعاقبا حفظ حساب سرمایه گذاری انجام می گردد. مدیریت پورتفولیوها ابزاری برای تعیین فرصتها ، نقاط قوت ، ضعف و تهدید به منظور به حداکثر رساندن بازده در برابر خطرات است . آنچه در این مقاله خواهید خواند :

• مدیریت پورتفولیو چیست ؟
• درک مدیریت پورتفولیو
• اجزاء اصلی مدیریت پورتفولیوها
• فرآیند مدیریت پورتفولیو
• اهداف مدیریت پورتفولیوها
• انواع مدیریت پورتفولیوها
• چرا مدیریت پرتفوی مهم است؟
• مزایای استفاده از مدیریت پورتفولیوها
• مضرات مدیریت پورتفولیوها

مدیریت پورتفولیو چیست ؟

مدیریت پورتفولیو به عنوان فرایندی در سطح شرکت برای تحویل موفقیت آمیز پورتفولیوها از یک سازمان تعریف می شود. این پورتفولیوها مجموعه کاملی از پروژه ها و برنامه ها را شامل می شود.

مدیریت پورتفولیوها ابزاری برای تعیین فرصتها ، نقاط قوت ، ضعف و تهدید به منظور به حداکثر رساندن بازده در برابر خطرات است . این یک اصل ساده برای بازده حداکثر با حداقل ریسک در یک بازه زمانی خاص است.

درک مدیریت پورتفولیو

مدیریت پورتفولیوها به عنوان یک روند مداوم بررسی و نظارت بر عملکردهای قبلی و فعلی ، تصمیم گیری در مورد سیاست ها و آمیخته های سرمایه گذاری ، تخصیص دارایی برای موسسات و افراد ، تطبیق سرمایه گذاری با اهداف و توازن ریسک در برابر عملکرد توصیف می شود.

مدیریت پورتفولیوها در ایجاد و متعاقبا حفظ حساب سرمایه گذاری انجام می دهد. این خدمات شامل چندین خدمات حرفه ای به منظور رسیدگی به اوراق بهادار شرکت به عنوان مثال اوراق قرضه ، صندوق های متقابل ، سهام ، پول نقد یا حتی املاک و مستغلات است. فرآیند مدیریت پورتفولیوها تنوع ، سطح ریسکها ، سررسید و دوره سرمایه گذاری را در نظر می گیرد.

[vc_row][vc_column][vc_cta h2=”فایل های بازاریابی” txt_align=”justify” style=”3d” color=”mulled-wine”]

فروشگاه بازاریابی

اجزاء اصلی مدیریت پورتفولیوها

اجزاء اصلی مدیریت پورتفولیو هستند

تخصیص دارایی

اجزاء اصلی مدیریت پورتفولیوها

یکی از اجزاء اصلی مدیریت پورتفولیوها تخصیص دارایی یا ترکیب بلند مدت دارایی ها است. این به عنوان یک استراتژی سرمایه گذاری توصیف شده است که به تعادل پاداش و ریسک کمک می کند. برخی دارایی ها بی ثبات تر از سایرین هستند و این تخصیص دارایی است که با سرمایه گذاری در چندین دارایی که ارتباط چندانی با یکدیگر ندارند ، به حداکثر رساندن بازده با حداقل ریسک کمک می کند.

اگر یک سرمایه گذار ترجیح دهد می تواند فرصتهای سرمایه گذاری خود را بیشتر به سمت مشخصات تهاجمی یا به سمت نمایه محافظه کار طبق خواسته های خود وزن دهی کند.

متنوع سازی

اجزاء اصلی مدیریت پورتفولیوها

یکی از عناصر اصلی مدیریت پورتفولیوها تنوع بخشیدن به دارایی است. یکی از واقعیت های سخت سرمایه گذاری این است که پیش بینی مداوم درباره سرمایه گذاری هایی که به بهترین یا بدترین بازده منجر می شوند غیرممکن است. بازار روشی حیرت انگیز حتی برای با تجربه ترین سرمایه گذاران دارد. بهترین راه برای حفظ امنیت خود متنوع کردن سرمایه گذاری های خود در چندین طبقه دارایی است.

این امر در معرض گسترده و کمک به توسعه هر دو ریسک و بازگشت در کلاس دارایی خواهد بود. تنوع مناسب کمک می کند تا با گذشت زمان بازده همه بخش ها با ضریب ریسک کمتری به دست آید .

تعادل

اجزاء اصلی مدیریت پورتفولیوها

یکی دیگر از عناصر اصلی مدیریت سبد خرید تعادل است. این فرایندی است که پرتفوی را در یک بازه سالانه به سمت هدف اصلی خود سوق می دهد. این شامل ایجاد تغییرات مناسب و حفظ ترکیب دارایی است که در درازمدت سودمند به نظر می رسد.

فرایند برقراری مجدد تعادل ، به سرمایه گذاران کمک می کند تا فرصتهای رشد و جذب سود را در بخشهایی که پتانسیل بالایی دارند ، گسترش دهند.

[vc_row][vc_column][vc_cta h2=”مقالات پیشنهادی” txt_align=”justify” style=”3d” color=”mulled-wine”]

اقتصاد بازار

فرآیند مدیریت پورتفولیو

فرآیند مدیریت پورتفولیو

فرایند مدیریت پورتفولیوها شامل چندین مرحله برای اطمینان از موفقیت در اهداف سرمایه گذاری مشتری است. آن شامل

مرحله 1 – برنامه ریزی

اولین قدم در روند مدیریت سبد برنامه ریزی است. این مهمترین و مهمترین مرحله در نظر گرفته می شود . زیرا پایه و اساس همه مراحل دیگری که اجرا خواهد شد را پایه ریزی می کند. و آن شامل

شناسایی محدودیت ها و اهداف

اهداف سرمایه گذاری یا نتایج مطلوب سرمایه گذار را مشخص کنید و به دنبال محدودیت هایی باشید که شامل محدودیت هایی در رابطه با تصمیمات سرمایه گذاری است. هر دو باید در این مقطع زمانی خاص باشند تا بر این اساس گامهای بعدی برداشته شود.

بیانیه سیاست گذاری سرمایه گذاری

قدم بعدی در فرآیند مدیریت پورتفولیو بیانیه سیاست گذاری سرمایه گذاری است. این در واقع نقشه راه است که در آن سرمایه گذار از اهداف و محدودیت های سرمایه گذاری آگاه می شود. این بیانیه باید به طور مرتب مورد بررسی قرار گیرد تا در زمان مناسب تغییراتی ایجاد شود.

انتظارات بازار سرمایه

شکل گیری انتظارات با توجه به بازارهای سرمایه گام بعدی در روند مدیریت سبد سهام است. پیش بینی می شود که بازده و ریسک بین پرتفوی هایی انتخاب شوند که بازده را به حداکثر برساند؛ اما با ریسک خاصی همراه باشد یا خطر را با مقدار کمتر از بازده مورد انتظار به حداقل برساند.

استراتژی تخصیص دارایی

چهارمین و آخرین مرحله از برنامه ریزی ، تخصیص دارایی است. این مفهومی است که مبتنی بر این واقعیت است که دارایی های مختلف عملکرد بازار متفاوتی دارند. این مرحله از تخصیص دارایی به سرمایه گذاری در چندین دارایی می پردازد.

تخصیص دارایی تاکتیکی – این یک استراتژی سرمایه گذاری است که در مورد تغییر تخصیص دارایی به کار می رود تا از ناکارآمدی بازار استفاده کند.

تخصیص دارایی های استراتژیک – توافق نامه بازار سرمایه و بیانیه سیاستگذاری سرمایه گذاری هر دو برای تعیین وزن به طبقات دارایی در پورتفولیوها در نظر گرفته شده اند.

[vc_row][vc_column][vc_cta h2=”مقالات پیشنهادی” txt_align=”justify” style=”3d” color=”mulled-wine”]

انواع کالاها

[/vc_cta][/vc_column][/vc_row]

مرحله 2 – اقدام

دومین مرحله از فرآیند مدیریت پورتفولیوها ، اجرای سبد برنامه ریزی شده است. آن شامل

انتخاب پورتفولیوها

استراتژی تخصیص سرمایه گذاری که در مورد آن تصمیم گرفته شده است با انتظارات بازار سرمایه ادغام می شود . و اکنون دارایی های خاصی انتخاب می شوند تا آنها را به سبد سرمایه گذار اضافه کند.

اجرای پورتفولیوها

پس از نهایی کردن ترکیب پورتفولیوها اکنون زمان اجرای استراتژی اجرایی است. این یکی از مهمترین مراحل در روند اجرا است زیرا هزینه های بالای معامله می تواند عملکرد پرتفوی را به حداقل برساند.

هزینه های معاملات در این سناریو شامل هزینه های ضمنی مانند تأثیر قیمت در بازار ، هزینه های فرصت ، و هزینه های گسترش و پیشنهاد صریح مانند کمیسیون ، هزینه و مالیات است. اجرای مدیریت پورتفولیوها باید به خوبی مدیریت و زمانبندی شود تا بهترین نتیجه را کسب کند.

مرحله 3 – بازخورد

مسئولیت مدیر پورتفولیوها با برنامه ریزی و اجرای مدیریت پرتفوی خاتمه نمی یابد. باید به طور مرتب مورد نظارت ، تعادل و ارزیابی قرار گیرد تا بازده همانطور که انتظار می رود ادامه یابد.

بازخورد پس از برنامه ریزی و اجرا مهم است زیرا به مدیر پورتفولیوها کمک می کند تا ملاحظات اقدامات خود را تحلیل کند. این دو مرحله دارد

نظارت و تعادل مجدد

مدیر محصول مراقب شرایط و وضعیت بازار سرمایه گذار است. او نظارت و ارزیابی خطر پرتفوی و مقایسه با تخصیص دارایی های استراتژیک را بر عهده دارد.

این مرحله اساساً تضمین می کند که اهداف و محدودیت های سرمایه گذاری محقق می شوند. تعادل مجدد پورتفولیوها شامل در نظر گرفتن هزینه های معامله و مالیات است. در صورت عدم توازن مجدد ، حرکات بازار می تواند پورتفولیوها را در معرض خطرات بیشتر و کاهش فرصت برای بازده قرار دهد.

ارزیابی عملکرد

ارزیابی عملکرد سرمایه گذاری بطور منظم و سنجش دستاوردهای اهداف و عملکردها ضروری است.

اهداف مدیریت پورتفولیوها

اهداف مدیریت پورتفولیوها به شرح زیر است:

• یكی از اهداف مدیریت سبد كاهش خطر ، كمك به حفظ امنیت سرمایه گذاری بدون در نظر گرفتن عوامل دیگر است.
• هدف از مدیریت سبد خرید اطمینان از انعطاف پذیری در سبد سرمایه گذاری است .
• مدیریت پورتفولیوها با هدف متنوع سازی پورتفولیوها طراحی شده است .
• هدف مهم مدیریت پورتفولیوها ، ارائه بازده پایدار است .
• هدف مدیریت سبد خرید و یا سرمایه گذاری مجدد اوراق بهادار برای رشد سرمایه است.
• مدیریت پورتفولیوها این هدف را دارد که در بهره‌برداری هر چه بهتر از فرصتهای خوب ، کمک کند.
• هدف آن به حداقل رساندن بار مالیاتی است که پناهگاه مالیاتی مطلوب را برای سرمایه گذار اثبات می کند .

انواع مدیریت پورتفولیوها

انواع مدیریت پورتفولیوها

انواع مختلف مدیریت پورتفولیوها عبارتند از:

مدیریت فعال پورتفولیوها

مدیریت فعال به عنوان فرآیندی توصیف می شود که به طور فعال یک پورتفولیو را از طریق تصمیمات سرمایه گذاری دارایی های فردی مدیریت می کند. مدیر پورتفولیوها به منظور کسب سود حداکثر برای سرمایه گذار ، بورس اوراق بهادار را تجارت می کند. وی توجه زیادی به تغییرات از منظر سیاسی ، تغییر در اقتصاد و روند بازار دارد و از این اطلاعات برای بهره گیری از بی نظمی های بازار استفاده می کند.

مدیریت پرتفوی منفعل

مدیریت پورتفولیوها غیرفعال فرآیندی است که مدیر پرتفوی یک سبد ثابت ایجاد می کند تا آن را با روندهای فعلی بازار هماهنگ کند. این یک استراتژی بلند مدت برای سرمایه گذاری در شاخص است که هدف آن تولید بازده است که به جای عملکرد بهتر از آن ، با شاخص انتخاب شده برابر است.

مدیریت اختیاری پورتفولیوها

مدیریت پورتفولیوها اختیاری به عنوان فرآیندی تعریف می شود که وجوه سرمایه گذار در اختیار مدیر پورتفولیوها قرار می گیرد ؛ و این مدیر است که اختیارات خود را برای انجام و مدیریت سرمایه گذاری ها براساس اختیار خود از طرف سرمایه گذار مجاز کرده است.

مدیریت پرتفوی غیر اختیاری

مدیریت پرتفوی غیر اختیاری فرآیندی است که مدیر پرتفوی مشاوره سرمایه گذاری به سرمایه گذار ارائه می دهد ، که بنا به صلاحدید خود آن را قبول یا رد می کند.

چرا مدیریت پرتفوی مهم است؟

مدیریت پورتفولیوها به دلایل زیر یک فرآیند مهم است –

• مدیریت سبد پرتفوی از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا یکی از بهترین روشها برای شناسایی ، ارزیابی و انتخاب بهترین استراتژی سرمایه گذاری است. این می تواند براساس درآمد ، سن و ظرفیت ریسک پذیری سرمایه گذار و بودجه سرمایه گذاری وی باشد.
• کمک می کند تا عامل خطر را که در فرصت های سرمایه گذاری درگیر است به حداقل برساند و احتمال بازده یا سود مورد انتظار را به حداکثر برساند.
• مدیریت پورتفولیوها ابزاری است که طبق اولویت و نیازهای یک سرمایه گذار تنظیم می شود. بازده مورد انتظار چقدر است ؟ و مدت زمان سرمایه گذاری که از طریق این فرآیند می توان به آنها پاسخ داد ، چه میزان است؟ در واقع نیاز مالی یک سرمایه گذار را درک می کند و بهترین سیاست را برای وی پیشنهاد می کند که کمترین عامل خطر را دربر می گیرد.

فرآیند مدیریت پورتفولیوها به توجه به خطرات برداشته شده و مدیریت ریسک کمک می کند.

فرایند مدیریت پورتفولیوها مهم است زیرا قوانین مالیات را در نظر می گیرد و سپس سرمایه گذاری های احتمالی را نشان می دهد که می تواند برای سرمایه گذار سودآوری داشته باشد.

کاربرد نظریه پرتفوی مدرن در کاهش ریسک سبد سرمایه‌ گذاری

هدف اصلی از فعالیت در بازار سرمایه کسب بازده است. به همین خاطر تشکیل پرتفوی مناسب از دارایی‌های متنوع اهمیت زیادی دارد. در سال ۱۹۵۲ بود که هنری مارکوویتز با چاپ مقاله‌ای تلاش کرد تا نظریه‌ای مدرن در رابطه با مدیریت پرتفوی ارائه دهد. او توانست با بررسی علمی نشان دهد که مدیریت سنتی پرتفوی پاسخگوی کسب بازدهی حداکثری با حد ریسک یکسان نیست. به عبارتی، مارکوویتز توانست ثابت کند که مجموعه‌ای اوراق بهادار می‌تواند بازدهی حداکثری را با ریسک حداقلی رقم بزند. جالب است بدانید که هنری مارکوویتز بابت تلاش‌هایی که حول تئوری پرتفوی مدرن صورت داد، موفق به دریافت جایزه نوبل اقتصاد در سال ۱۹۹۰ شد.

آشنایی بهتر با مفهوم پرتفوی

احتمال زیاد همۀ شما درباره پرتفوی چیزهای زیادی می‌دانید. به صورت کلی پرتفوی یا سبد دارایی به مجموعه‌ای از دارایی‌های متنوع گفته می‌شود که برای کسب بازدهی به صورت مناسبی انتخاب می‌شوند. امروزه مدیریت پرتفوی یکی از اساسی‌ترین مهارت‌هایی است که برای فعالیت در بازار سرمایه احتیاج دارید. در گذشته رویکرد سنتی نسبت به پرتفوی اعتقاد داشت که یک نوع دارایی می‌تواند بازدهی مناسبی را رقم بزند. اما حالا چنین عقیده‌ای رایج نیست. در ادامه این مطلب با رویکرد مدرن مدیریت پرتفوی بر اساس نظریه مدرن پرتفوی بیشتر آشنا می‌شویم. ممکن است که شرکت‌های مدیریت سرمایه و سبدگردانی از این روش‌ها جهت مدیریت سبد استفاده کنند.

ایده اصلی نظریه پرتفوی مدرن یا MPT چیست؟

نظریه پرتفوی مدرن یا Modern Portfolio Theory به اختصار MPT نام دارد. این نظریه می‌خواهد نتیجه بگیرد که چگونه می‌توان سبدی از انواع دارایی را تنظیم کرد تا با حد مشخصی از ریسک، بیشترین بازدهی ممکن حاصل شود.

در نظریه پرتفوی مدرن، قطعیت و بازدهی رؤیایی جایگاهی ندارد. بلکه بنابر اصول علمی، به بررسی رابطه میان بازدهی و ریسک می‌پردازد تا بتواند روشن کند بهترین بازدهی با حد ریسک یکسان با چه نوع چینشی از پرتفوی سازگار است. نظریه مدرن پرتفوی اصرار دارد که ایجاد تنوع در سبد دارایی برای کاهش ریسک ضروری است. در این نظریه تأکید می‌شود که ریسک یک سبد متنوع از دارایی‌های گوناگون، از ریسک هر یک از دارایی‌ها کمتر می‌شود.

این ایده به صورت شهودی نیز قابل درک است. فرض کنید که شما تنها یک سهم از صنعتی مشخص را داشته باشید. ریسک‌های غیرسیستماتیک مربوط به آن سهم و صنعت، تمام پرتفوی شما را تهدید می‌کند. تنها کافی است که مشکلی برای تولید، فروش یا هر یک از مراحل دیگر عملکردی شرکت پیش بیاید، تا تمام سرمایه شما در معرض خطر قرار گیرد. حال اگر سبد متنوعی از سهام با صنعت‌های گوناگون را تصور کنید، ریسک به صورت محسوسی کاهش پیدا می‌کند. حتی اگر یک صنعت به صورت کامل کنار برود، تنها به بخشی از پرتفوی شما آسیب می‌رسد و بخش‌های دیگر به کسب بازدهی مشغول هستند.

مفروضات اصلی نظریه پرتفوی مدرن

نظریه پرتفوی مدرن بر پایه فرض‌هایی استوار است. وجود این فرض‌ها برای کارایی لازم نظریه لازم است و تا حد زیادی به آن‌ها وابسته است. به همین خاطر بررسی دقیق مفروضات نظریه می‌تواند به درک بهتر نظریه پرتفوی مدرن کمک کند.

• فرض اول بیان می‌کند که هر سرمایه‌گذار به قصد کسب بازدهی حداکثری وارد فضای سرمایه‌گذاری می‌شود. این فرض به نظر بدیهی می‌رسد، چرا که همۀ معامله‌گران به فکر سود بیشتر هستند!
• فرض دوم اشاره می‌کند که هر نوع سرمایه‌گذاری را می‌توان تنوع بخشید. فرقی ندارد که در چه حوزه‌ای سرمایه‌گذاری کنید. در هر بخش می‌توانید با خرید اقلام متنوع به سبد دارایی‌تان تنوع ببخشید. در بورس نیز با خرید صندوق‌های طلا، صندوق‌های درآمدثابت و بهره‌مندی از امکانات خریدوفروش سهام باعث تنوع پرتفوی خود شوید.
• فرض سوم مبتنی بر کاهش ریسک با افزایش تنوع است. در این مرحله سرمایه‌گذاران بر اساس بازدهی مورد انتظارشان و حد تحمل ریسکی که دارند، نوع پرتفوی و درصد هر دارایی در سبدشان را تعیین می‌کنند.
• فرض چهارم می‌گوید که تمامی سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز هستند. با این فرض، رفتارهای پرخطر در بازار سرمایه در نظر گرفته نمی‌شود و گریز از ریسک را یک ویژگی عمومی تلقی می‌کند.
• فرض پنجم به رفتار عقلانی سرمایه‌گذاران اشاره دارد. به عبارتی، در نظریه پرتفوی مدرن فرض می‌کنیم که تمامی رفتارهای سرمایه‌گذاران و معامله‌گران در بازار سرمایه، به صورت منطقی رخ می‌دهد و احساسات در آن دخیل نیستند.

این 5 فرض ستون‌های اصلی این نظریه را تشکیل می‌دهند.

ریسک و بازده مورد انتظار در نظریه پرتفوی مدرن

نظریه پرتفوی مدرن اشاره می‌کند که بازده مورد انتظار با سطح ریسک پرتفوی رابطه‌ای مشخص دارد. شما می‌توانید با انتخاب سطح ریسک خود، تناسب سبدی از دارایی‌ها را که می‌توانند بیشترین بازدهی را نصیب شما کنند، محاسبه کنید. برای مثال، در سطح افرادی که کاملاً ریسک‌گریز هستند، صندوق‌های درآمد ثابت پیشنهاد می‌شود! برای افرادی که ریسک بیشتری دارند، ترکیبی از صندوق درآمد ثابت، سهام‌های مناسب یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری موردنظر قرار می‌گیرد. برای مطالعه بیشتر درباره ریسک‌های سرمایه‌گذاری، باید درباره مدیریت سرمایه مطالعه کنید.

نکته قابل توجه در این بخش این است که در هیچ حالتی ریسک سرمایه‌گذاری صفر نخواهد شد. ما تنها می‌توانیم ریسک‌های غیرسیستماتیک را کنترل کنیم. ریسک‌هایی که بر سر یک صنعت یا گروه سایه انداخته‌اند و با چینش مناسب پرتفوی قابل کنترل هستند. اما نباید فراموش کنید که ریسک‌های سیستماتیک بخشی از بازار است و ریسک بازار به صورت کلی حذف‌شدنی نیست.

چرا تنوع سبد دارایی ریسک را کاهش می‌دهد؟

در ابتدای مقاله اشاره‌ای شد که با داشتن چند سهم می‌توان ریسک را میان پرتفوی پخش کرد. در بیانی دیگر، اگر شما دارایی‌های متنوعی مانند اوراق مشارکت، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، طلا، ارز و سهام داشته باشید، می‌توانید با مدیریت صحیح و جابه‌جایی‌های هوشمند میان آن‌ها به بازدهی حداکثری برسید. اما در مقابل، اگر تنها یک دارایی در دست شما باشد، ریسک سرمایه‌گذاری افزایش چشمگیری خواهد داشت. برای مثال اگر تنها طلا داشته باشید، سقوط قیمت انس جهانی طلا می‌تواند تمام دارایی شما را در معرض خطر قرار دهد.

به همین علت، کاهش ریسک با افزایش تنوع ارتباط تنگاتنگی دارد و همواره توصیه می‌شود که تنوع سبد دارایی خود را در هر شرایطی حفظ کنید.

مشکلات و ایرادات تئوری پرتفوی مدرن

با وجود کارایی و اهمیت تئوری پرتفوی مدرن، نباید آن را بدون ایراد دانست. هر نظریه‌ای به فراخور مفروضات و فاصله‌ای که با دنیای آشوبناک واقعی دارد، دچار مشکلاتی می‌شود. نظریه پرتفوی مدرن نیز به واسطه همین موضوع دچار اشکال است. برای مثال این فرض که تمامی رفتارهای سرمایه‌گذاران عقلانی است، از پایه با واقعیت جور درنمی‌آید. هر معامله‌گری حداقل یک‌بار واکنش‌های هیجانی و احساسی را در بازار سرمایه تجربه کرده است.

همچنین فرض ریسک‌گریز بودن تمامی افراد نیز به نظر نادرست می‌رسد. در هر بازاری افرادی را شاهد هستید که ریسک‌های وحشتناکی کرده‌اند و گاهی به سودهای کلان و گاهی هم به زیان‌های بزرگ رسیده‌اند! پس می‌توان نتیجه گرفت که این فرض نیز نادرست است.

جمع‌بندی

با وجود ایرادات وارد بر این نظریه، ایده اصلی نظریه پرتفوی مدرن بسیار کارآمد است. در حدی که یکی از اصول مدیریت صحیح پرتفوی، تنوع‌بخشی به آن است. چیدن سبد دارایی متنوع بسیار مورد استقبال حرفه‌ای‌های بازار قرار می‌گیرد و کاهش ریسک آن نیز قابل درک است. به همین خاطر در هنگام چیدن پرتفوی، با توجه به حد تحمل ریسک خود، ترکیب مناسبی را برای سبد دارایی خودتان در نظر بگیرید.