بازار مبادلۀ ارزهای خارجی

در حالی که برخی از صرافی‌ها یک کارمزد ثابت دریافت می‌کنند، سایر صرافی‌ها کارمزد معاملات خود را به دو کارمزد جداگانه تقسیم می‌کنند: کارمزد سازنده و کارمزد گیرنده. معامله‌گران رمزارز باید برای معامله در یک صرافی هزینه‌های معاملاتی بپردازند. در میان عوامل دیگر، کارمزد معاملات به انواع سفارش‌های ارسال‌شده بستگی دارد. سازندگان که «بازاری را برای معامله‌گران دیگر ایجاد می‌کنند یا می‌سازند» و نقدینگی را به بورس می‌آورند، به نوعی سودآوری در این بازار کمک می‌کنند و بنابراین دیگر معامله‌گران باید هزینه‌ای را در معاملات خود به آن‌ها پرداخت کنند. گیرندگان با «گرفتن» سفارش‌های موجود که بلافاصله پر می‌شوند، نقدینگی را حذف می‌کنند. بدین‌ترتیب، هزینه‌های گیرنده معمولاً کمی بیشتر از هزینه‌های سازنده برای ایجاد انگیزه در بازارسازان است؛ یعنی گیرندگان، معامله‌گرانی هستند که با تقبل هزینه‌ای در بازاری که سازندگان ایجاد کرده‌اند، به سرمایه‌گذاری می‌پردازند. کارمزدهای سازنده می‌تواند بیشتر از گیرنده باشد، زیرا سازنده نقدینگی را به بازار اضافه می‌کند، بنابراین صرافی به معامله‌گر سازنده «پاداش» می‌دهد.
معامله‌گران می‌توانند قیمت ویژه‌ای را که مایل به پرداخت هستند، تعیین کنند و زمانی که سفارشی با آن قیمت مطابقت داشته باشد، صرافی معامله را انجام می‌دهد. همچنین می توانند یک تراکنش را به سبک «اکنون بخر»، براساسِ تحلیل‌ها و پیشنهادات صرافی انجام دهند که به آن‌ها امکان می‌دهد با بهترین قیمت موجود در آن زمان خرید کنند. ثبت سفارش‌ها در بازار مبادلات ارز‌های رایج یا ارزهای دیجیتال تا حدودی شبیه به هم هستند: معامله‌گران یا یک سفارش بازار ثبت می‌کنند یا یک سفارش محدود را انتخاب می‌کنند. هنگامی که یک سفارش بازار انتخاب می‌شود، معامله‌گر به صرافی اجازه می‌دهد تا توکن‌های خود را با بهترین قیمت موجود در بازار آنلاین معامله کند. هنگامی که یک سفارش محدود تنظیم می‌شود، معامله‌گر به پلتفرم می‌گوید که توکن‌ها را با قیمتی مشخص که خود او تعیین کرده، مبادله کند.
هنگامی که معامله‌گر تصمیم به برداشت پول از حساب خود می‌گیرد، می‌تواند با استفاده از گزینه‌های ارائه‌شده توسط صرافی، که از پیش با آن‌ها آشنایی پیدا کرده، این کار را انجام دهد. این گزینه‌ها معمولاً شامل حواله بانکی، انتقال پی پال، ارسال چک، تحویل نقدی یا اعتبار سیستم بانکی است.
صرافی‌های ارز بالاترین و پایین‌ترین سطح قیمتِ خرید و فروش یک ارز یا سهام را (bid-ask spread) مشخص می‌کنند و برای این کار نیز سودی از طرفین مبادله دریافت می‌کنند. این سود کسب‌شده به‌خاطر فعالیت واسطۀ صرافی است و اصطلاحاً هزینه یا کارمزد صرافی نامیده می‌شود.

به طور خلاصه، هرگونه پلتفرمی که خدماتِ تعیین شاخص‌های به روز مبادلات ارز و تسهیل پرداخت و دریافت سود از مبادلات ارز را ارائه می‌دهد، صرافی آنلاین به حساب می‌آید. کسب‌وکارهای صرافی، چه فیزیکی و چه آنلاین، به شما این امکان را می‌دهند که با انجام تراکنش‌های خرید و فروش، ارز یک کشور را با کشور دیگری مبادله کنید. به عنوان مثال، اگر دلار آمریکا دارید و می‌خواهید آن را با پوند انگلستان مبادله کنید، پول نقد یا کارت بانکی خود را به فروشگاه صرافی می‌برید و پوند انگلستان می‌خرید. مبلغی که می‌توانید بخرید به نرخ بین‌المللی لحظه‌ای تبدیل ارزها به یکدیگر (Spot Rate in Foreign Exchange) بستگی دارد، که اساساً یک ارزش روزانۀ در حال تغییر است و توسط شبکه‌ای از بانک‌ها تعیین می‌شود.

آشنایی با بازار فارکس

حتماً تاکنون نام بازار فارکس یا FX را شنیده‌اید. فارکس همان بازار الکترونیک جهانی برای تبادل ارزهای خارجی است. خلاصۀ کلام اینکه فارکس بزرگترین بازار جهان‌ است. معاملات این بازار روی هر مقولۀ اقتصادی که به ذهنتان می‌رسد تأثیر می‌گذارد، از قیمت پوشاک وارداتی از چین گرفته تا هزینه‌ای که برای خرید غذا و نوشیدنی در تعطیلاتتان می‌پردازید.

اما اصلاً این فارکس چیست؟

معاملات فارکس در ساده‌ترین حالت مشابه معاملات همان صرافی‌هایی است که برای سفر به خارج از کشور سری به آن‌ها می‌زنید: یکی ارز می‌خرد و دیگری می‌فروشد. نرخ ارز در این بازار چقدر است؟ نرخ ارز دائماً برحسب عرضه و تقاضا در نوسان است.

همانطور که گفتیم، فارکس بازار تبادل ارز است، بازاری جهانی که از دوشنبه تا جمعه بدون ساعتی تعطیلی باز است و امکان معامله را به صورت ۲۴ ساعته برای معامله‌گران این بازار فراهم می‌کند. البته این بازار اصلاً فیزیکی نیست و تمام معاملات آن خارج از بورس (OTC) انجام می‌شوند و به جای یک صرافی مرکزی، یک شبکه جهانی از بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی بر این بازار نظارت دارند. (پس این بازار دو تفاوت اصلی با بازار بورس دارد، اول اینکه کاملاً الکترونیکی است و هیچ صرافی و مکان فیزیکی دیگری در آن وجود ندارد و دوم اینکه به جای یک صرافی یا دفتر مرکزی، تحت کنترل شبکه‌ای جهانی از بانک‌ها و مؤسسات مالی است.)

معامله‌گران بازار فارکس

اکثریت قریب به اتفاق فعالیت‌های تجاری در این بازار میان نهادها رخ می‌دهد، یعنی میان کسانی که برای بانک‌ها، کارگزاری‌ها و شرکت‌های چندملیتی کار می‌کنند. این معامله‌گران اغلب وقتی دست به معاملات ارزی می‌زنند که در مورد نوسانات آتی نرخ ارز نگران باشند. یعنی هدف اصلیشان محافظت از نهاد است نه تصاحب ارز.

بگذارید برای روشن‌تر شدن این مسئله برایتان مثالی بزنم. مثلاً اگر مسئولان نهادی معتقد باشند که ارزش دلار در آینده بیشتر می‌شود، ممکن است یوروهای خود را فروخته و به جای آن دلار آمریکا بخرند (یعنی یوروی خود را با دلار مبادله کنند). یک شرکت آمریکایی که در کشورهای اروپایی فعالیت دارد را در نظر بگیرید، این شرکت می‌تواند با حضور در بازار فارکس از درآمد خود محافظت کند و درصورت تضعیف یورو ارز خود را با دلار امریکایی مبادله و مانع کاهش ارزش درآمدش شود.

نحوۀ مبادلۀ ارز

در این بازار، هر ارزی یک کد سه حرفی دارد که شبیه نماد سهام است. بیش از ۱۷۰ ارز در این بازار مبادله می‌شود، اما سهم دلار آمریکا در این معاملات بیش از هر ارز دیگری است، پس دانستن کد این ارز چندان خالی از لطف نیست: USD. دومین رتبه مبادلۀ ارز در بازار فارکس، نصیب یورو می‌شود، ارز ۱۹ کشور اتحادیۀ اروپا. کد یورو چیست؟ EUR.

می‌خواهید بدانید که رتبه‌های بعدی، به ترتیب نصیب کدام ارزها می‌شود؟ ین ژاپن (کد: JPY)، پوند بریتانیا (کد: GPD)، دلار استرالیا (کد: AUD)، دلار کانادا (کد: CAD)، فرانک سوئیس (کد: CHF) و دلار نیوزلند (کد: NZD).

پس در فارکس، ارز خرید و فروش می‌شود، ارزها به صورت جفتی معامله می‌شوند. هفت جفتی که در ادامه به آن‌ها اشاره کرده‌ایم، بیشترین سهم را در بازار دارند و حدود ۷۵% از معاملات بازار فارکس را تشکیل می‌دهند:

EUR/USD – USD/JPY – GBP/USD – AUD/USD – USD/CAD – USD/CHF – NZD/USD

(متوجه نکته‌اش شدید؟ دلار آمریکا در ۷۵% از معاملات این بازار دخیل است، به این جفت‌های ارزی، جفت‌های ارزی اصلی می‌گویند، ۲۵% دیگر معاملات شامل جفت‌های ارزی کراس و اگزاتیک می‌شود).

نحوۀ قیمت‌گذاری معاملات فارکس

این معاملات را با جفت ارز نشان می‌دهند. در حقیقت جفت ارزها برای مقایسه ارزش یک ارز نسبت به ارز دیگر بکار می‌روند. برای مثال، مبادلۀ EUR/USD یا به عبارت دیگر مبادلۀ یورو در مقابل دلار آمریکا را در نظر بگیرید:

• ارز سمت چپ (یورو) ارز پایه یا همان ارزی است که می‌خریم.
• ارز سمت راست (دلار آمریکا)، ارز متقابل یا همان ارزی است که می‌فروشیم.

نرخ مبادله یعنی برای خرید ۱ واحد از ارز پایه به چه مقدار از ارز متقابل نیاز داریم. پس واحدِ ارز پایه همیشه ۱ است و واحد ارزِ متقابل براساس بازار فعلی محاسبه می‌شود. بگذارید برایتان مثالی بزنم. اگر نرخ مبادلۀ EUR/USD برابر ۱.۲ باشد، یعنی خرید هر یورو ۱.۲۰ دلار آمریکا هزینه خواهد داشت. هرچه نرخ مبادله بالاتر باشد، یعنی ارزش ارز پایه نسبت به ارز متقابل بیشتر است (چرا؟ چون مثلاً برای خرید ۱ یورو به چیزی بیشتر از ۱ دلار آمریکا نیاز داریم)، و برعکس، هرچه نرخ مبادله پایین‌تر باشد، یعنی ارزش ارز پایه کمتر از ارز متقابل است.

نکته: پس برای بیان جفت ارز، ابتدا ارز پایه را می‌آوریم و سپس ارز متقابل را. برای مثال تبدیل دلار آمریکا به یورو با جفت ارز EUR/USD نشان داده می‌شود، نه USD/EUR.

سه روش کار در بازار forex

هدف اصلی معاملات فارکس مبادلۀ ارز نیست. این معاملات، درست مانند معاملات بازار مبادلۀ ارزهای خارجی سهام، براساس گمانه‌زنی‌ها در مورد تغییرات قیمت هر ارز در آینده انجام می‌شوند. معامله‌گران forex هم هدفی مشابه معامله‌گران سهام را دنبال می‌کنند، یعنی خرید ارزهایی که در آینده ارزش آن‌ها افزایش می‌یابد و خلاص شدن از ارزهایی که در آینده ارزششان سقوط می‌کند.

سه روش مختلف با اهداف مختلف برای کار در forex وجود دارد.

1. اسپات مارکت (بازار نقدی، یا بازار نقطه‌ای). این بازار اصلی فارکس است که در آن جفت ارزها مبادله می‌شوند و نرخ مبادله در زمان مبادله براساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود، پس هر چه تعداد معامله‌گران در بازار بیشتر باشد، نوسانات ارز نیز بیشتر خواهد بود.
2. بازار فوروارد. معامله‌گران فارکس می‌توانند به جای مبادلۀ فوری، یک قرارداد الزام‌آور و خصوصی را با معامله‌گر دیگری منعقد کنند. نرخ ارز و تاریخ مبادله به صورت توافقی در این قرارداد تعیین می‌شود.
3. بازار فیوچرز (یا بازار آتی). بازار فیوچرز شباهت بسیاری با بازار فوروارد دارد. در این بازار نیز معامله‌گران می‌توانند یک قرارداد استاندارد را برای خرید یا فروش مقدار تعیین‌شده‌ای از ارز، با نرخی مشخص، در تاریخی مشخص تنظیم کنند. تفاوت اصلی قراردادهای فوروارد و قراردادهای فیوچرز در این است که قراردادهای فوروارد برخلاف قراردادهای فیوچرز استاندارد شده نیستند بلکه شرایط و طول مدت قرارداد به توافق طرفین بستگی دارد، اما در قراردادهای فیوچرز همه شرایط (طول مدت قرارداد، مقدار مبادله، و غیره) استاندارد و از پیش تعیین‌شده است.

هدف اصلی معامله‎‌گران این بازار در استفاده از بازارهای فوروارد و فیوچرز، کاهش ریسک در برابر تغییرات قیمت ارز است. نرخ ارز در بازارهای فوروارد و فیوچرز براساس بازار اسپات تعیین می‌شود. بازار اسپات درواقع بزرگترین بازار فارکس است و اکثر معاملات در این بازار انجام می‌گیرد.

اصطلاحات مربوط به فارکس

هر بازاری زبان خاص خود را دارد. بازار فارکس هم از این قاعده مستثنی نیست. پیش از ورود به بازار فارکس باید با اصطلاحات زیر آشنا شوید:

جفت ارز: تمام معاملات فارکس شامل یک جفت ارز می‌شوند. جفت ارزها در سه گروه تعریف می‌شوند: جفت ارزهای اصلی (major)، بازار مبادلۀ ارزهای خارجی جفت‌ ارزهای کوچک یا کراس (minor) و جفت ارزهای اگزاتیک (مورد آخر مربوط به ارز کشورهای در حال توسعه می‌باشد).

پیپ (Pip): پیپ به کوچکترین واحد ارزش نرخ ارزِ ممکن در یک جفت ارز اشاره دارد. از آنجایی که قیمت‌های فارکس تا چهار رقم اعشار محاسبه می‌شوند، یک پیپ برابر است با ۰.۰۰۰۱.

اسپرد خرید و فروش (Bid-ask spread): نرخ مبادله براساس بالاترین قیمتی که یک خریدار حاضر است بابت خرید ارز پرداخت کند (پیشنهاد خریدار) و پایین‌ترین قیمتی که فروشنده برای فروش ارز درخواست می‌کند، تعیین می‌شود. تفاوت بین این دو مقدار را اسپرد خرید و فروش می‌نامند.

لات (Lot): لات یک واحد استاندارد ارز است. لات‌ها در واقع قراردادهایی از پیش‌تعیین شده هستند که حجم معامله را مشخص می‌کنند. اندازۀ این لات‌ها بسته به میزان دارایی شما کوچک و بزرگ می‌شوند. اندازۀ لات استاندارد در فارکس ۱۰۰۰۰۰ واحد ارز است، اما همانطور که گفتیم اندازۀ این لات‌ها بسته به میزان دارایی شما کوچکتر هم می‌شوند، بنابراین لات‌های میکرو (۱۰۰۰ واحد) و مینی (۱۰۰۰۰ واحد) هم برای معامله در دسترس هستند. (لات‌های میکرو کوچکترین لات‌های معاملات فارکس هستند.)

اهرم (Leverage): به طور کلی اهرم چیزی شبیه وام‌های بانکی است. شاید برخی از معامله‌گران به دلیل اندازۀ بسیار بزرگ لات‌ها، حاضر نباشند پول زیادی را پای یک معامله بگذارند. اینجاست که اهرم وارد بازی می‌شود و به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا با پول کمتری پا در بازار جهانی بگذارند.

مارجین (یا وثیقۀ اهرم): البته دستیابی به اهرم هم چندان خشک و خالی نمی‌شود و نیاز به پشتوانه دارد. معامله‌گران برای دسترسی به اهرم باید مقداری پول سپرده کنند که به این پول سپرده شده مارجین یا همان وثیقۀ اهرم می‌گویند.

نیروهای محرک بازار فارکس

در این بازار نیز، مانند هر بازار دیگری، میزان عرضه و تقاضای فروشندگان و خریداران تعیین‌کنندۀ قیمت ارز است. با این حال، نیروهای کلان دیگری نیز در این بازار نقش دارند. تقاضای ارز‌های خاص نیز تحت تأثیر عوامل بسیاری قرار می‌گیرد که از جملۀ آن‌ها می‌توان به نرخ بهره، سیاست‌های بانک مرکزی، سرعت رشد اقتصادی و محیط سیاسی کشور اشاره کرد.

این بازار پنج روز در هفته به صورت ۲۴ ساعته باز است. پس فرصت کافی برای واکنش به هر اخباری که ممکن است بر بازار ارز تأثیر بگذارد را در اختیار معامله‌گران قرار می‌دهد و معامله گران می‌توانند در هر ساعتی از شبانه‌روز واکنش مناسبی نسبت به اخبار نشان دهند و دست به خرید و فروش و معامله ارز بزنند. از آنجایی که هدف اصلی بسیاری از معاملات ارزی، کاهش ریسک است، شرط اول موفقیت در این بازار آگاهی بموقع از هر عاملی است که می‌تواند باعث صعود یا سقوط ارزش هر ارزی شود.

ریسک‌های معاملات forex

بازار forex هم مثل هر تجارت دیگری خالی از ریسک نیست. از آنجایی که معاملات به اهرم نیاز دارند (در قسمت‌های قبل توضیحاتی در مورد اهرم ارائه کردیم) و معامله‌گران برای استفاده از اهرم باید از مارجین یا همان وثیقۀ اهرم استفاده کنند، بنابراین متحمل ریسک بالایی می‌شوند. قیمت ارز دائماً در نوسان است، اما این نوسان به قدری ناچیز است که معامله‌گران برای کسب درآمد و سود کلان باید دست به معاملات بزرگی (با استفاده از اهرم) بزنند.

درصورتی که معامله‌گر روی معاملۀ درستی دست بگذارد، این اهرم سود او را افزایش می‌دهد. اما احتمال ضرر هم وجود دارد؛ گاهی این ضرر حتی از مبلغ اولیۀ وام یا همان اهرم نیز بیشتر است. اگر ارزش یک ارز سقوط قابل‌توجهی داشته باشد، معامله‌گران مجبور می‌شوند برای آزاد کردن مارجین یا وثیقۀ خود، ارزشان را با ضرر قابل‌توجهی بفروشند. صرف‌نظر از زیان‌های احتمالی، هزینه‌های مبادله نیز ممکن است افزایش یافته و سود تجارت را تحت تأثیر قرار دهند.

علاوه بر همۀ این‌ها، به خاطر داشته باشید، افراد غیرحرفه‌ای و کم‌تجربه‌ای که وارد بازار ارزهای خارجی می‌شوند، ماهی‌های کوچکی هستند که در برکه‌ای از معامله‌گران ماهر و حرفه‌ای شنا می‌کنند. کلاهبرداری هم ریسک دیگری است که سروکلۀ آن در هر بازاری پیدا می‌شود و بازار فارکس هم از این قاعده مستثنی نیست. ریسک دیگر نیز مربوط به اطلاعاتی است که ممکن است برای معامله‌گران جدید و بی‌تجربه گیج‌کننده باشند (کمیسیون بورس و اوراق بهادار، در مورد این ریسک، به معامله‌گران جدید هشدار می‌دهد.)

از آنجایی که ریسک این بازار نسبت به دارایی‌های دیگر کمابیش بالاست، همان بهتر که سرمایه‌گذاران عادی علاقۀ چندانی به آن نشان نمی‌دهند. در حقیقت، براساس آمار و ارقام (DailyForex) معاملات خرده‌فروشی تنها ۵.۵ درصد از کل این بازار جهانی را تشکیل می‌دهند که معمولاً توسط افراد غیرحرفه‌ای انجام می‌گیرد و برخی از کارگزاران آنلاین بزرگ هیچ نقشی در ارائۀ معاملات ندارند.

تعداد محدودی از معامله‌گران خرده‌فروشی می‌توانند در این بازار پولی به جیب بزنند. براساس آمار، حدود ۷۱% از معامله‌گران خرده‌فروشی تمام پول خود را در این بازار جهانی از دست می‌دهند و همین مسئله باعث شده که معامله‌گران عادی و کم‌تجربه وارد این بازار نشده و راه را برای متخصصان باز بگذارند.

چرا بازار جهانی فارکس برای معامله‌گران حرفه‌ای‌تر اهمیت دارد؟

در حالیکه سرمایه‌گذاران معمولی جایی در این بازار ندارند، اما آنچه در این بازار اتفاق می‌افتد، زندگی همۀ ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. چطور؟ فعالیت در بازار اسپات فارکس، روی مبالغی که برای صادرات و هزینۀ سفر به خارج از کشور می‌پردازیم، تأثیر می‌گذارد.

برای مثال اگر ارزش دلار آمریکا بیشتر از یورو باشد، برای شرکتهای آمریکایی، هزینۀ سفر به خارج از کشور و کالاهای وارداتی (از اتوموبیل گرفته تا لباس) ارزان‌تر خواهند بود. چرا؟ چون با هر دلار آمریکا می‌توان یوروی بیشتری خرید و برعکس، اگر ارزش دلار کمتر از یورو باشد، سفر به خارج از کشور و واردات کالا برای این شرکت‌ها گران‌تر تمام می‌شود (البته شرکت‌هایی که کالای خود را به خارج از کشور صادر می‌کنند، سود خواهند کرد).

پس شرکت‌‌های آمریکایی پیش از خرید کالاهای وارداتی یا سفر به خارج از کشور باید نرخ ارز تعیین شده توسط بازار را زیرورو کنند.

امیدواریم که این مطلب برایتان مفید بوده باشد، از همراهی شما سپاسگزاریم.

دوره آموزشی تحلیل بنیادی بازارهای جهانی و فارکس

آموزش + بررسی وقایع روز تاثیرگذار + انجام معامله به صورت لایو + طراحی پلن معاملاتی

بازار مبادلات ارزهای خارجی (فارکس) چیست؟

بازار فارکس (Forex – FX) بازاری است که در آن یک ارز به‌ازای ارز دیگر مورد مبادله قرار می‌گیرد. برای مثال، شما می‌توانید دلار آمریکا را به یورو تبدیل کنید. مبادلات بازار مبادله ارز خارجی در بازاری با همین نام، که همچنین بازار فارکس نیز شناخته می‌شود انجام می‌گیرد.

بازار فارکس بزرگ‌ترین و نقدینه‌ترین بازار در سراسر جهان می‌باشد که روزانه معاملاتی برابر با هزاران میلیارد دلار دارد. این بازار هیچ‌گونه مرکزی ندارد و بیش‌تر یک شبکه از بانک‌ها، کارگزاری‌ها، مؤسسات، و همچنین معامله‌گران منفرد (که بیشترشان از طریق کارگزاری‌ها و یا بانک‌ها معامله می‌کنند) می‌شود.

نکات کلیدی:

• بازار مبادلات ارز خارجی یا فارکس (Foreign Exchange – Forex) یک بازار بین‌المللی جهت تبدیل و مبادلهٔ ارزهای ملی کشورها به یکدیگر می‌باشند.
• بازار مبادلات ارز خارجی به‌عنوان بزرگ‌ترین بازار اوراق بهادار با توجه به ارزشش شناخته می‌شود، که روزانه بیش از هزاران میلیارد دلار در آن مبادله می‌گردد.
• بازار مبادلات ارز خارجی این ارزها را به‌صورت جفت ارز معامله می‌کند و قیمت آن‌ها در برابر یکدیگر می‌سنجد.
• بازارهای آتی و سلف، راه دیگری برای مشارکت در بازار مبادلات ارز خارجی می‌باشند.

بازار مبادلات ارز خارجی چگونه کار می‌کند؟

بازار فارکس، ارزش جفت‌ارزها را با نرخی تحت عنوان نرخ مبادله‌ای تعیین می‌کند، و این کار را برای بیش‌تر ارزها انجام می‌دهد. بازار مبادلات ارز خارجی می‌تواند به سادگیِ تبدیل کردن یک ارز به ارزی دیگر در یک بانک محلی عمل کند. این بازار می‌تواند همچنین شامل معامله‌گری ارزهای کشورها با یکدیگر در بازار مبادلات ارز خارجی باشد. برای مثال، یک معامله‌گر پیش‌بینی می‌کند که یک بانک مرکزی سیاست‌های پولی را آسان‌تر یا سخت‌تر خواهد نمود و در ‌نتیجه ‌این ارز در برابر ارزی دیگر قدرتمندتر یا ضعیف‌تر خواهد شد.

در حین مبادله کردن ارزها، می‌بینید که آن‌ها به‌صورت جفت‌ارز لیست ‌شده‌اند. مانند دلار آمریکا به دلار کانادا (USD/CAD)، یورو به دلار آمریکا (EUR/USD)، و یا دلار آمریکا به ین ژاپن (USD/JPY). این علامت‌گذاری‌ها برای مثال، نشان می‌دهند که دلار آمریکا (USD) در برابر دلار کانادا (CAD) ارزشیابی می‌شود، و یا یورو (EUR) در برابر دلار آمریکا (USD) و همچنین دلار آمریکا (USD) در برابر ین ژاپن (JPY) قرار می‌گیرد.

همچنین در کنار این جفت ارزها می‌توانیم نسبت قیمت آن‌ها را مشاهده کنیم، برای مثال 1.2569 را در نظر داشته باشید. اگر این قیمت در کنار نام جفت ارز دلار آمریکا به دلار کانادا قرار گرفته باشد بدین معنی است که به‌ازای هر یک دلار آمریکا نیازمند پرداخت 1.2569 دلار کانادایی می‌باشیم. اگر قیمت‌ها تا 1.3336 افزایش یابند، حال باید به‌ازای هر یک دلار آمریکا، 1.3336 دلار کانادا بپردازیم. زیرا در این حین، ارزش دلار آمریکا افزایش یافته و همچنین دلار کانادا افت ارزش داشته است و می‌توانیم این را از افزایش مقدار دلار کانادایی مورد نیاز برای خرید یک دلار آمریکا دریابیم.

در بازار فارکس ارزها به‌صورت لات (Lot) مبادله می‌شوند، که این لات‌ها شامل درجات مختلفی مانند میکرو لات (Micro Lot) برابر 1000 واحد ارز می‌باشد، مینی لات (Mini Lot) برابر 10,000 واحد ارز می‌باشد و لات استاندارد (Standard Lot) برابر 100,000 واحد ارز می‌باشد. (توضیح: یک لات استاندارد متشکل از 100,000 واحد از ارز می‌باشد. اگر در حال معامله با دلار آمریکا باشید، یک لات استاندارد برابر با 100,000 دلار می‌شود.) زمانی که در بازار فارکس مبادله می‌کنید، می‌توانید مبادلات‌تان را به‌صورت بلوک‌هایی از ارز انجام دهید و شما می‌توانید به هر تعدادی از این بلوک‌ها که می‌خواهید مبادله را انجام دهید. برای مثال، شما می‌توانید 7 میکرو لات (7,000) و یا 3 مینی لات (30,000) و یا 75 لات استاندارد (7,500,000) را معامله نمایید.

اندازهٔ بازار فارکس (foreign exchange size of market)

«بازار فارکس» به چند دلیل «بی‌همتا» می‌باشد، که دلیل اصلی آن نیز اندازهٔ بزرگ این بازار می‌باشد. حجم معاملات (Trading Volume) در بازار فارکس بسیار زیاد می‌باشد. برای مثال، براساس گزارشات BIS (بانک تبادلات بین‌المللی)، در ماه آوریل سال 2019، معامله در بازارهای فارکس به‌صورت روزانه حجمی ‌حدود 6.6 هزار میلیارد دلار داشته است.

بزرگ‌ترین مراکز معاملاتی در جهان شامل بازارهای لندن، نیویورک، سنگاپور و بازار توکیو می‌باشد.

معامله‌گری در بازار فارکس

این بازارها به‌صورت 24 ساعته، و به مدت 5 روز در هفته در تمامی ‌مراکز مالی مهم در سراسر دنیا فعال می‌باشند. این بدان معنی است که شما می‌توانید در هر زمانی از روز به خرید و فروش ارزها بپردازید.

بازار فارکس دقیقاً یک فروشگاه چندمنظوره (one – stop shop) نمی‌باشد. مکان‌های متفاوت و متنوعی وجود دارد که یک سرمایه‌گذار می‌تواند دستور معاملاتی‌اش را از طریق آن‌ها در بازارهای فارکس به اجرا بگذارد. شما می‌توانید از دلال‌ها و یا مراکز مالی مختلفی که خودشان از این شبکهٔ الکترونیکی میزبانی می‌کنند، استفاده کنید.

از دیدگاه تاریخی، بازارهای فارکس زمانی یک ایده برای دولت‌ها، شرکت‌های بزرگ و همچنین صندوق‌های سرمایه‌گذاری پوشش ریسک بوده است. اما در دنیای امروزی، معامله کردن ارزها به‌سادگیِ یک کلید ماوس، انجام می‌شود. بدین ترتیب، مشکل دسترسی از بین رفته است و بنابراین همهٔ افراد می‌توانند این کار را انجام دهند. در واقع، بسیاری از مؤسسات و شرکت‌های سرمایه‌گذاری به شما این امکان را می‌دهند تا حسابی در آنجا باز کنید و به معاملهٔ ارزهایتان به هر شکلی که می‌خواهید و در هر زمانی بپردازید.

زمانی که شما به معامله در بازار فارکس می‌پردازید، شما در واقع در حال خرید و یا فروش ارزهای یک کشور می‌باشید. اما در واقع هیچ تبادل فیزیکی پولی از شخصی به شخص دیگر وجود ندارد. این برخلاف چیزی است که در یک صرافی واقعی اتفاق می‌افتد. در نظر بگیرید که یک توریست در حال بازدید از میدان تایمز در شهر نیویورک می‌باشد. او از ژاپن آمده است و می‌خواهد ین خود را (که پولی فیزیکی می‌باشد) به دلار واقعی تبدیل کند. و او احتمالاً به‌خاطر این تبدیل مبلغی را به‌عنوان کمیسیون باید پرداخت کند و پس از آن، او می‌تواند این دلارها را در ادامه سفرش خرج کند.

اما در دنیای بازارهای الکترونیکی، معامله‌گران معمولاً وارد یک معامله در یک ارز خاص می‌شوند، به این امید که شاهد یک روند صعودی و قدرتمند در ارز باشند (و یا شاهد روند نزولی اگر که وارد معاملاتی فروش ‌شده‌اند) تا بتوانند به سودی دست یابند.

تفاوت‌ها در بازارهای فارکس

تفاوت‌های بنیادی بین بازار مبادلات ارز خارجی و دیگر بازارها وجود دارد. اول از همه، باید در نظر داشته باشیم که این بازارها قوانین کمتری نسبت به دیگر بازارها دارند، که این به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا در قید و بند قوانین نظارتی اعمال شده در بازارهای سهام، معاملات آتی و همچنین بازارهای قراردادهای اختیار معامله نباشند. این بدین معنی است که هیچ شرکت تهاتری (Clearinghouse) و هیچ نهادی قابلیت نظارت بر بازار فارکس را ندارد.

دوم، از آنجایی که معامله‌گران دیگر در یک بورس سنتی معامله نمی‌کنند، شما کمیسیون‌هایی مشابه با بازارهای دیگر را در اینجا مشاهده نخواهید کرد. همچنین، هیچ‌گونه قطع جریانی بین زمانی که شما می‌توانید و زمانی که امکان معامله کردن را ندارید وجود ندارد. زیرا که بازار به صورت 24 ساعته در شبانه روز باز می‌باشد و شما می‌توانید در هر زمانی از روز معامله‌تان را انجام دهید. در نهایت، به دلیل نقدینه بودن بالای این بازار، شما می‌توانید در هر زمانی که می‌خواهید وارد یک معامله شوید و یا از آن‌ها خارج شوید.

بازار معاملات نقدی (the spot market)

نقد شدن بیش‌تر ارزها به مدت 2 روز تجاری زمان می‌برد و تنها مورد مستثنی، جفت‌ارز دلار آمریکا در برابر دلار کانادا می‌باشد (USD/CAD)، که تنها در یک روز معاملاتی نقد می‌شود. بقیه جفت‌ارزها در 2 روز معاملاتی نقد می‌شوند. همچنین در زمان‌هایی که چند تعطیلی پشت سر هم قرار دارند، مانند روز ایستر (Easter) و یا کریسمس، مبادلات نقدی می‌تواند تا 6 روز به‌طور بیانجامد. قیمت براساس تاریخ مبادله تعیین می‌شود، اما مقدار پولی که پرداخت می‌شود براساس ارزش روز خواهد بود.

دلار آمریکا فعال‌ترین ارز مبادله شده در این بازار می‌باشد. معمول‌ترین جفت ارزها نیز دلار آمریکا در برابر یوروی اتحادیه اروپا (EUR)، دلار آمریکا در برابر ین ژاپن (USD/JPY)، دلار آمریکا در برابر پوند بریتانیا (USD/GBP) و دلار آمریکا در برابر فرانک سوئیس (USD/CHF) می‌باشد. مبادلهٔ جفت‌ارزهایی که دلار آمریکا یک طرفشان قرار ندارد، به‌عنوان Crosses شناخته می‌شود. دو مورد از مشهورترین انواع این مبادلات، یورو در برابر پوند بریتانیا (EUR/GBP) و یورو در برابر ین ژاپن (EUR/JPY) می‌باشند.

بازارهای معاملات نقدی می‌توانند بسیار نوسانی باشند. حرکت قیمت‌ها در کوتاه‌مدت توسط معامله‌گری تکنیکال تعیین می‌شود، که بر روی جهت حرکت و سرعت حرکت روند قیمتی توجه دارد. بیش‌تر معامله‌گرانی که بر روی جنبهٔ تکنیکال توجه می‌کنند به‌عنوان چارتیست (Chartist) نیز شناخته می‌شوند. حرکات بلندمدت ارزها توسط عوامل بنیادی (فاندامنتالی) مانند تغییرات نرخ بهره و یا رشد اقتصادی انجام می‌گردد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تحلیل بنیادی یا تحلیل فاندامنتال می‌توانید از مطلب آموزشی «تحلیل بنیادی یا تحلیل فاندامنتال چیست؟» دیدن نمایید.

بازار معاملات سلفی (The Forward Market)

یک معاملهٔ سلفی (forward trade) به هرگونه معامله‌ای گفته می‌شود که در هر ‌لحظه‌ای جلوتر از حال قرار می‌گیرد. قیمت سلفی (forward Price) نیز ‌ترکیبی از قیمت حال حاضر (spot rate) به‌علاوه و یا منهای عددی می‌باشد که نشان‌دهندهٔ تغییرات در نرخ بهره بین دو ارز می‌باشد. بیش‌تر این مبادلات تاریخ انقضای کمتر از یک سال دارند و بیش‌تر از آن نیز ممکن نمی‌باشد. مانند معاملات نقدی، قیمت براساس تاریخ مبادله تعیین می‌شود، اما مبلغ پول در تاریخ انقضا معامله خواهد شد.

یک قرارداد سلفی (forward contract) نوعی از قرارداد به‌شمار می‌آید که در این قراردادها، نیازمند طرفین مقابل می‌باشیم. این قراردادها می‌توانند به هر میزانی و در هر تاریخی (به غیر از تعطیلات و یا روزهای آخر هفته در هر یک از این کشورها) بسته شوند.

بازار معاملات آتی (The Futures Market)

معاملات آتی شبیه به معاملات سلفی می‌باشند که در آن‌ها، تسویه در زمانی پس از انجام معاملهٔ کنونی انجام خواهد گرفت. اما این قراردادها با توجه به اندازهٔ استاندارد و همچنین تاریخ‌های تعیین‌شده در بازارهای مبادلات کالا انجام می‌شوند. در اینجا بازار مبادلاتی (بورس مربوطه) به‌عنوان طرف معامله، عمل می‌کند.

مثال‌هایی از بازار فارکس

یک معامله‌گر بر این باور است که بانک مرکزی اروپایی (European Central Bank – CB) در پی آسان‌تر کردن سیاست‌های پولیش در طی ماه‌های آینده به دلیل افت رشد اقتصادی در محدودهٔ یورو می‌باشد. در نتیجه، این معامله‌گر پیش‌بینی می‌کند که ارزش یورو در برابر دلار آمریکا افت خواهد کرد و وارد معاملهٔ فروش 100,000 یورویی (برابر 1 لات استاندارد) با نرخ تبدیل 1.15 می‌شود. در طی هفته‌های بعدی بانک مرکزی اتحادیهٔ اروپا سیگنال‌هایی مبنی بر اعمال سهولت بیش‌تر در سیاست‌های پولیش را نشان می‌دهد. این خود باعث می‌شود که نرخ تبدیل برای یورو در برابر دلار به عدد 1.10 افت کند. که این خود موجب سود 5,000 دلاری برای معامله‌گر خواهد شد.

با ورود به موقعیت معاملاتی فروش 100,000 یورویی، این معامله‌گر توانست با یک فروش کوتاه‌مدت، 115,000 دلار کسب کند. زمانی که یورو سقوط کند، و معامله‌گر معاملهٔ فروشش را پوشش دهد، خرید دوبارهٔ این ارز برای معامله‌گر تنها 110,000 دلار هزینه دربر خواهد داشت. تفاوت بین پول دریافت‌شده در یک فروش کوتاه‌مدت و پول پرداخت شده به منظور خرید سود را می‌سازند. اما اگر یورو در برابر دلار آمریکا قدرت می‌گرفت، معاملهٔ ذکر شده ‌نتیجه‌ای جز ضرر نداشت.

تیم تحریریه دیجی کوینر

این مقاله به کوشش هیئت تحریریه دیجی کوینر تولید شده است. تک تک ما امیدواریم که با تلاش خود، تاثیری هر چند کوچک در آگاه سازی فعالان حوزه رمز ارزها و بازارهای مالی داشته باشیم.

ابزارهای بازار مبالادت ارزی

همۀ تنوع ارزهای جهان، بازار مبادلۀ ارزهای خارجی همچنین ابزارهای مشتق متنوع ارزها که امروز وجود دارند را می توان به ابزارهای بازار مبادلۀ ارزی مرتبط دانست. ابزارهای معاملاتی اصلی بازار مبادلاتی ارز عبارتند از ارزهای کشورهای مختلف. نرخ های ارز که شامل ارتباط شان با دلار آمریکا (یا سایر ارزها) می شوند توسط عرضه و تقاضای بازار و همچنین توسط عوامل بنیادی مختلف ایجاد می شوند. قاعدتاً نقدشونده ترین ارزها و ارزهایی که آزادانه تبدیل می شوند در معاملات در بازار فارکس حضور دارند.

ابزارهای بازار مبادلات ارز را می توان به دو دستۀ زیر تقسیم بندی کرد:

قراردادهای ارزی

نقد (Spot) - تبادل ارزها بیش از دومین روز پس از تاریخ قرارداد انجام نمی شوند. این نوع از تراکنش ها به تراکنش های نقدی نیز معروفند. تراکنش های مبتنی بر شرایط نقدی بر اساس تشکیل نرخ های مبادلاتی ارزی (قیمت ها) در بازار بین بانکی خارج از بورس (OTC) ایجاد می شوند. تراکنش های سفته بازی بانک ها، صندوق های تامینی (هِج)، شرکت های مالی و دیگر فعالان بازار مبادلات ارزی در شرایط نقدی شکل می گیرند. تا سقف 65% از مجموع کل گردش بازار مبادلات ارزی مربوط به مبادلۀ ارزها در شرایط نقدی می شود.

تعهد آينده (Forward Outright) – تبادل ارزها در نرخ "آتی" درون یک محدوده از روزها که دقیقاً توسط طرفین تراکنش تعیین شده است. در شرایط که نرخ های مبادلۀ ارز ثبات ندارند این نوع از تراکنش ها سودمند هستند.

سوآپ ارز – خرید و فروش همزمان ارزها با تاریخ های متفاوت.
"تعهد آینده" و "سوآپ ارز"، بازار مبادلۀ آتی را ایجاد می کنند که در آنجا مبادلۀ ارزها در آینده رخ می دهند.

مشتقات (Derivatives)

– ابزار مالی که از دارائی اصلی (محصول اصلی) مشتق شده است. هر محصول یا خدماتی می تواند یک دارائی اصلی باشد.

توافق ترکیبی برای مبادلۀ ارز (SAFE) – اینها مشتقات بازار خارج از بورس (OTC) هستند که به عنوان یک توافق در نرخ آتی بهره (FRA) در صورت وجود تراکنش های آتی ارز عمل می کنند. به عبارت دیگر، این یک ضمانت نرخ مبادله برای یک دورۀ زمانی معین است که در آینده آغاز می شود.

قراردادهای آتی ارز – این تراکنش ها، مبادلۀ ارزها در یک تاریخ معین در آینده در نرخ از پیش تعیین شده را فراهم می کنند.

سوآپ نرخ بهره – یک توافق بین دو طرف در مبادلۀ تعهدات برای یک ارز به ازای تعهدات یک ارز دیگر که در آن طرفین نرخ های بهره در وام ها در ارزهای مختلف را به یکدیگر پرداخت می کنند. در صورت تحقق تعهدات، ارزها مبادله به اصل می شوند.

اختیار معاملۀ ارز (Option) – یک توافق بین یک خریدار و یک فروشنده، که بدون در نظر گرفتن قیمت بازار برای ارز، به خریدار حق می دهد که یک مبلغ معین از ارزها را در یک قیمت از پیش تعیین شده درون یک دورۀ زمانی معین بخرد اما این حق، الزام آور نیست.

صرافی آنلاین چه خدماتی ارائه می‌دهد؟ چه ویژگی هایی دارد؟

صرافی آنلاین یک پلتفرم بازار مبادلۀ ارزهای خارجی آنلاین است که در آن تبادل ارزهای مختلف با یکدیگر صورت می‌گیرد. آنلاین بودن فعالیت این صرافی‌ها موجب شفافیت مستقیم تمام داده‌ها برای تمام شرکت‌کنندگان می‌شود، که به طرفین تبادل ارز اجازه می‌دهد همۀ جنبه‌های تراکنش خود را درنظر داشته باشند. به همین دلیل تبادل آنلاین ارز از جهت افزایش کارایی، کاهش هزینه‌ها و افزایش امنیت تحول شگرفی در این زمینه به وجود آورده است. ما در ادامه این نوشته شما را با سازوکار صرافی آنلاین آشنا کرده و بهترین صرافی آنلاین را به شما معرفی خواهیم کرد. با ما همراه باشید!

صرافی آنلاین چیست؟

صرافی‌های ارز دیجیتال بازارهای آنلاینی هستند که در آن کاربران می‌توانند یک نوع دارایی دیجیتال را با دیگری بر اساس ارزش بازار مبادله کنند. برخی از صرافی‌ها حتی امکان معامله ارزهای فیات (Fiat؛ پول رایج دولتی در هر کشور) مانند یورو را برای ارزهای دیجیتال می‌دهند. صرافی‌های ارز دیجیتال از مزیت دیگری برخوردارند و آن هم اینکه کیف پول‌های ارز دیجیتال را راه‌اندازی می‌کنند. این بدان معناست که کاربران می توانند ارز دیجیتال را به کیف پول صرافی ارسال کنند یا توکن‌ها (token) را در کیف پول ارائه‌شده توسط صرافی ذخیره کنند. توکن‌ها نشانه‌های بیانگر اعتبار و ارزش یک دارایی هستند و در بازار مبادلات ارز دیجیتال کاربرد دارند.
صرافی‌های آنلاین می‌توانند به دو دسته تقسیم شوند: متمرکز و غیرمتمرکز. به عنوان مثال یک صرافی متمرکز با یک بورس اوراق بهادار سنتی قابل مقایسه است: واسطه‌های قابل اعتمادی وجود دارند که وجوه کاربران را مدیریت می‌کنند و معاملات را تسهیل بازار مبادلۀ ارزهای خارجی می‌کنند. یک شرکت با پشتوانۀ قانونی و حقوقی حوزه‌های نقدینگی بسته را که مقادیر زیادی توکن (اعتبار شامل سهام و دارایی‌های آتی) و ارز فیات (پول رایج) را در خود نگه می‌دارد، مدیریت می‌کند. صرافی‌های متمرکز بسیار در دسترس‌تر، رایج‌تر و قابل استفاده‌تر هستند.
از سوی دیگر یک صرافی غیرمتمرکز به جای کاربران خود، وجوه را مدیریت نمی‌کند و معاملات را از طریق قراردادهای دیجیتال و آنلاین و از طریق یک رابط تجاری بین کاربران تسهیل می‌کند. مبادلات P2P به افراد امکان می‌دهد داده‌ها، اطلاعات یا دارایی‌های دیجیتال را به روشی قابل اعتماد به اشتراک بگذارند. به طور مشخص‌تر، صرافی‌های P2P به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا ارزهای دیجیتال یا ارزهای رایج را مستقیماً بدون واسطۀ مرکزی خریداری کرده یا بفروشند. برخلاف صرافی‌های متمرکز، صرافی های P2P کاربران را مجبور به واریز وجوه خود به حساب صرافی نمی‌کند. صرافی‌های غیرمتمرکز به طور کامل توسط نرم‌افزار و در یک پلتفرم آنلاین اداره می‌شوند.

به دلیل قوانین شناخت مشتری (KYC) و مبارزه با پول شویی (AML)، بسیاری از صرافی‌های متمرکز برای راه‌اندازی حساب نیاز به احراز هویت تأیید‌شده دارند. این فرآیند معمولاً شامل یک عکس از شناسنامه رسمی شما و گاهاً مدرکی برای ثبت هویت شما است. هنگامی که کاربر یک حساب در صرافی ایجاد کرد، برای شروع معامله باید حساب صرافی خود را شارژ کند. اکثر صرافی‌ها پرداخت را از طریق کارت اعتباری، انتقال بانکی، و برخی حتی با پی‌پال (PayPal) می‎پذیرند. به دلیل نیازهای مختلف تأیید تبادل و تنگناهای شبکه، انتقال ممکن است چند دقیقه یا گاهی چند ساعت طول بکشد. همچنین باید در نظر داشته باشید که بیشتر صرافی‌های ارز دیجیتال علاوه بر کارمزد شبکۀ ماینینگ، کارمزدی را به عنوان کارمزد کارگزاری برای معامله دریافت می‌کنند.

در حالی که برخی از صرافی‌ها یک کارمزد ثابت دریافت می‌کنند، سایر صرافی‌ها کارمزد معاملات خود را به دو کارمزد جداگانه تقسیم می‌کنند: کارمزد سازنده و کارمزد گیرنده. معامله‌گران رمزارز باید برای معامله در یک صرافی هزینه‌های معاملاتی بپردازند. در میان عوامل دیگر، کارمزد معاملات به انواع سفارش‌های ارسال‌شده بستگی دارد. سازندگان که «بازاری را برای معامله‌گران دیگر ایجاد می‌کنند یا می‌سازند» و نقدینگی را به بورس می‌آورند، به نوعی سودآوری در این بازار کمک می‌کنند و بنابراین دیگر معامله‌گران باید هزینه‌ای را در معاملات خود به آن‌ها پرداخت کنند. گیرندگان با «گرفتن» سفارش‌های موجود که بلافاصله پر می‌شوند، نقدینگی را حذف می‌کنند. بدین‌ترتیب، هزینه‌های گیرنده معمولاً کمی بیشتر از هزینه‌های سازنده برای ایجاد انگیزه در بازارسازان است؛ یعنی گیرندگان، معامله‌گرانی هستند که با تقبل هزینه‌ای در بازاری که سازندگان ایجاد کرده‌اند، به سرمایه‌گذاری می‌پردازند. کارمزدهای سازنده می‌تواند بیشتر از گیرنده باشد، زیرا سازنده نقدینگی را به بازار اضافه می‌کند، بنابراین صرافی به معامله‌گر سازنده «پاداش» می‌دهد.
معامله‌گران می‌توانند قیمت ویژه‌ای را که مایل به پرداخت هستند، تعیین کنند و زمانی که سفارشی با آن قیمت مطابقت داشته باشد، صرافی معامله را انجام می‌دهد. همچنین می توانند یک تراکنش را به سبک «اکنون بخر»، براساسِ تحلیل‌ها و پیشنهادات صرافی انجام دهند که به آن‌ها امکان می‌دهد با بهترین قیمت موجود در آن زمان خرید کنند. ثبت سفارش‌ها در بازار مبادلات ارز‌های رایج یا ارزهای دیجیتال تا حدودی شبیه به هم هستند: معامله‌گران یا یک سفارش بازار ثبت می‌کنند یا یک سفارش محدود را انتخاب می‌کنند. هنگامی که یک سفارش بازار انتخاب می‌شود، معامله‌گر به صرافی اجازه می‌دهد تا توکن‌های خود را با بهترین قیمت موجود در بازار آنلاین معامله کند. هنگامی که یک سفارش محدود تنظیم می‌شود، معامله‌گر به پلتفرم می‌گوید که توکن‌ها را با قیمتی مشخص که خود او تعیین کرده، مبادله کند.
هنگامی که معامله‌گر تصمیم به برداشت پول از حساب خود می‌گیرد، می‌تواند با استفاده از گزینه‌های ارائه‌شده توسط صرافی، که از پیش با آن‌ها آشنایی پیدا کرده، این کار را انجام دهد. این گزینه‌ها معمولاً شامل حواله بانکی، انتقال پی پال، ارسال چک، تحویل نقدی یا اعتبار سیستم بانکی است.
صرافی‌های ارز بالاترین و پایین‌ترین سطح قیمتِ خرید و فروش یک ارز یا سهام را (bid-ask spread) مشخص می‌کنند و برای این کار نیز سودی از طرفین مبادله دریافت می‌کنند. این سود کسب‌شده به‌خاطر فعالیت واسطۀ صرافی است و اصطلاحاً هزینه یا کارمزد صرافی نامیده می‌شود.

به طور خلاصه، هرگونه پلتفرمی که خدماتِ تعیین شاخص‌های به روز مبادلات ارز و تسهیل پرداخت و دریافت سود از مبادلات ارز را ارائه می‌دهد، صرافی آنلاین به حساب می‌آید. کسب‌وکارهای صرافی، چه فیزیکی و چه آنلاین، به شما این امکان را می‌دهند که با انجام تراکنش‌های خرید و فروش، ارز یک کشور را با کشور دیگری مبادله کنید. به عنوان مثال، اگر دلار آمریکا دارید و می‌خواهید آن را با پوند انگلستان مبادله کنید، پول نقد یا کارت بانکی خود را به فروشگاه صرافی می‌برید و پوند انگلستان می‌خرید. مبلغی که می‌توانید بخرید به نرخ بین‌المللی لحظه‌ای تبدیل ارزها به یکدیگر (Spot Rate in Foreign Exchange) بستگی دارد، که اساساً یک ارزش روزانۀ در حال تغییر است و توسط شبکه‌ای از بانک‌ها تعیین می‌شود.

سیستم خدمات‌دهی صرافی‌های آنلاین خواه در سطح دولتی (بین کشورها) یا در سطح شرکتی (تجارت به تجارت) باشد، براساس مبادلۀ ارزهایی عمل می‌کند که بانک‌ها تا سقف معینی در اختیارشان قرار می‌دهند. این صرافی‌ها از شبکه‌ای از کامپیوتر‌ها و سِروِرها تشکیل شده‌اند که بانک‌ها، کارگزاران و معامله‌گران را به هم متصل می‌کنند و با این امکان که طرف‌های مربوطه همه جنبه‌های تراکنش را زیر نظر داشته باشند، شفافیت کم‌نظیری را پدید می‌آورد. با پیشرفت شبکۀ جهانی اینترنت، صرافی‌های آنلاین نیز گسترش یافته‌اند و امکان تبادل ارزهای متعددی را دارند؛ به دلیل کاهش هزینه‌ها و بازبرد معاملات و افزایش امنیت، اقبال گسترده‌ای از این صرافی‌ها به عمل آمده است.

صرافی‌های آنلاین چه خدماتی را ارائه می‌دهند؟

مشاغل واردات و صادرات، مسافران، مشاغل آزاد و بسیاری فعالیت‌های دیگر در ایران می‌توانند با استفاده از صرافی آنلاین معتبر ایرانی، قیمت دقیق یک محصول یا خدمات را به هر ارزی از سراسر جهان تبدیل کنند. به طور معمول، اکثر سایت‌ها به شما اجازه می‌دهند تا هنگام خرید، نرخ فعلی را قفل کنید. برای اطمینان از اینکه نرخ منصفانه‌ای برای شما نقل شده است، عاقلانه است که از صرافی آنلاین معتبر ایرانی استفاده کنید، که به کاربران امکان می‌دهد ارزش ارز را بر اساس نرخ تبدیل بین‌المللی در لحظۀ کنونی تبدیل کنند و به راحتی می‌توان آن را به صورت رایگان در اینترنت پیدا کرد. خدماتی که این صرافی‌ها ارائه می‌دهند شامل موارد زیر است:
• پیش پرداخت نقدی در کارت های نقدی و اعتباری
• وصول چک مسافرتی
• بازخرید ارز رایگان
• انتقال پول مانند حواله پوند
• خریدهای بین‌المللی و تعبیه درگاهی برای پرداخت پول با وساطتت سایت صرافی
• ارائۀ مشاوره در خصوص جابه‌جایی وجوه
• تحلیل قیمت بازار و ارائۀ خدماتی در مدیریت ریسک سرمایه
• معاملات مارجین (margin) یا معاملات ارز با قرض روی سرمایۀ اولیه
• سفارشات OCO (که در آن همزمان دو سفارش معامله ثبت می‌شود و با رسیدن یکی به سوددهی مطلوب، دیگری به صورت خودکار حذف می‌شود)
• معاملات ارزهای دیجیتال
• ارسال پول به نقاط مختلف جهان بدون ضرورت داشتن حساب بانکی بین‌المللی با استفاده از سیستم وسترن یونیون که روش انتفال فوری پول و اعتبار است؛ این موسسۀ آمریکایی است ولی شعب بسیاری در اکثر کشورهای جهان دارد و نمایندگی‌هایی نیز در کشورهای تحت تحریم وجود دارد که به شبکۀ اصلی این شرکت متصل هستند و امکان نقل‌وانتقال پول را فراهم می‌کنند.
• صدور گواهینامۀ بی‌المللی (IDL) و انجام تمام پرداخت‌های لازم
• پرداخت‌های مربوط به آزمون‌های بین‌المللی نیز در صرافی‌ها انجام می‌گیرد
• پرداخت هزینه‌های مربوط به تعیین وقت سفارت‌ها در کشورهای دیگر نیز در صرافی‌های معتبر به سهولت انجام می‌شود.

بهترین صرافی‌ آنلاین چه ویژگی‌هایی دارد؟

صرافی آنلاین ارز اغلب بخشی از پلتفرم معاملاتی یک کارگزار است. برخی از کارگزاران این سرویس را به صورت رایگان ارائه می‌کنند و برخی دیگر با پرداخت کارمزد که یا در جریانِ معامله و فعالیت تعیین قیمت باید پرداخت شود یا بعد معامله از جانب طرفین پرداخت می‌شود. کارگزاران درواقع وکیل مشتریان خود به شمار می‌آیند و از منافع او تا حد ممکن دفاع می‌کنند. برای آن‌که مطمئن شوید ورود سرمایه‌تان در بازار مبادلۀ ارز کم‌ترین زیان و بیشترین سود را در پی خواهد داشت، باید هنگام انتخاب پلتفرم‌های کارگزاری در بازار مبادلۀ ارز، به برخی شرایط و ویژگی‌های پلتفرم‌های آنلاین توجه داشته باشید و بهترین صرافی آنلاین را برگزینید:
ا استفادۀ آسان و سهولت کاربرد تمام بخش‌های پلتفرم (نظیر کیف‌پول، جدول به‌روز‌رسانی‌شدۀ قیمت‌ها و. )
• انواع ابزارهای تحلیل تکنیکال و بنیادی
• به راحتی بتوان به معاملات وارد و از آن‌ها خارج شد (بازگشت‌پذیریِ مرحله‌ای)
• سفارشی‌سازی چیدمان صفحۀ نمایش
• امکان تنظیم معاملات به صورت خودکار و هشدارهای معاملاتی (مثلاً تعیین آلارم برای یک معامله)
• انعطاف‌پذیری برای تنظیم گزینه‌های سفارش و ورودی
• مشاوره و تحلیل‌های مشخص از بازار
• امنیت اطلاعات شخصی
• به‌روزرسانی مداوم صفحات
• پشتیبانی از مبادلات تعداد قابل‌توجهی از ارزهای بین‌المللی
• مهیا بودن مشاهدۀ تراکنش‌های انجام‌گرفته در حساب کاربر
• پاسخگویی به سوالات و مشکلاتِ کاربران پلتفرم یا نرم‌افزار
• تضمین سرعت بالای انجام تراکنش‌ها
• متصل بودن به درگاه‌های بانکی
• بخش‌های آموزشی برای تازه‌واردان به بازار مبادلات ارزها
صرافی لندن برتر به عنوان یک صرافی آنلاین معتبر ایرانی تمامی معیارهای لازم و قانونی برای انجام فعالیت‌های ارزی فیزیکی و آنلاین را داراست و به همین دلیل بهترین گزینه برای انجام فعالیت‌های ارزی شما محسوب می‌شود. این صرافی آنلاین در لندن نیز شعبه دارد و به طور تخصصی به به شما مشاوره‌هایی درباب هر گونه فعالیت ارزی در انگلستان نیز ارائه می‌کند.

معرفی انواع ارز و ویژگی های هر کدام

همانطور که می دانید انواع مختلفی از ارز وجود دارد. ارز بازرگانی، ارز غیر بازرگانی، ارز اکو و … . هر کدام از ارزها برای کشورهای مختلفی هستند که هر کدام قیمت و ویژگی های متفاوتی دارند. برای آشنایی با انواع ارز این بخش گهر را بخوانید. در ادامه مطالبی در مورد ارز و ارز بازرگانی و ارز غیر بازرگانی و ارز اکو و ویژگی ارزهای مختلف می خوانید.

معرفی انواع ارز و ویژگی های هر کدام

انواع ارز

ارز عموماً نوع پذیرفته‌شده‌ای از پول است که شامل سکه و اسکناس‌های کاغذی می‌شود و توسط دولت توزیع شده و در داخل اقتصاد گردش دارد. ارز که به عنوان واسطه مبادله کالا و خدمات مورداستفاده قرار می‌گیرد، پایه و زیربنای کسب‌وکارها به حساب می‌آید.

یکی از تفاوت‌های بین معاملات مالی در داخل کشور و مبادلات بین‌المللی این است که درتجارت داخلی نیاز به پرداخت و دریافت وجوه بر حسب پول رایج ملی است اما در معاملات خارجی معمولاً این وجوه به شکل پول‌های رایج و معتبر خارجی، پرداخت می‌شود.

مثلاً در ایران برای انجام مبادلات، از ریال استفاده می‌شود، در آلمان یورو و آمریکا دلار آمریکا، اما وقتی یک ایرانی بخواهد از آمریکا کالایی را تهیه کند باید در ازای آن دلار آمریکا بپردازد، بنابراین باید بر اساس یک رابطهٔ مبادلهٔ تعریف شده (نرخ ارز) ریال بدهد و دلار بگیرد و با آن کالا را بخرد.

تعریف نرخ ارز

منظور از ارز هر وسیله‌ای است که به صورت اسکناس، حواله یا چک در مبادلات خارجی جهت پرداخت‌ها استفاده می‌شود. و منظور از نرخ ارز خارجی عبارت است از مقداری از واحد پولی ملی که برای بدست آوردن واحدپول کشور دیگر باید پرداخت شود.

همچنین می‌توان نرخ ارز را، ارزش برابری یک واحد پول خارجی به پول داخلی دانست. به عبارت دیگر بهای خرید یا فروش یک واحد پول خارجی به پول رایج کشور را نرخ ارز می‌گویند.

ارز اعلام نشده

در کشوری که ورود و خروج ارز تحت کنترل نظام بانکی است، هر گاه ورود ارز بدون اعلام به نظام بانکی و در نتیجه بدون ثبت شدن صورت گیرد آن را ارز اعلام نشده گویند.

آشکار است که این نوع ارز از طریق مکانیسم بانکی قابل انتقال نیست و معمولاً دارنده ی آن قابل تعقیب خواهد بود. بر این اساس، نرخ ارز اعلام نشده در بازار پایین تر از نرخ ارز آزاد قرار می گیرد و این اختلاف نرخ معمولاً برابر تبدیل هزینه ی قانونی نرخ ارز اعلام نشده به ارز اعلام شده است.

ارز اکو

منظور از ارز اکو دلار آمریکا است که به عنوان واحد پول محاسباتی در نگهداری حساب معاملات تهاتری بین اعضای اکو مورد استفاده قرار می گیرد.

ارز بازرگانی

ارز بازرگانی به ارزی گفته می شود که از منابع تجاری عاید شود یا به مصارف تجاری برسد. بدینسان ارز بازرگانی همه ی درآمدها و مصارف در زمینه صادرات و واردات کالاها را در بر می گیرد. مبادلات ارز بازرگانی معمولاً با اعتبار اسنادی، برات خارجی، برات اسنادی و… انجام می شود.

ارز غیر بازرگانی

منظور از ارز غیربازرگانی ارزی است که از منابع -غیر تجاری عاید شود یا به مصارف غیرتجاری برسد. بدینسان ارز غیربازرگانی تمامی درآمدها و مصارف در زمینه ی جهانگردی، ارائه خدمات علمی و فرهنگی، سفارتخانه ها، آموزش دانشجویان، معالجه بیماران و … را در برمی گیرد. در سال ۱۳۵۲ در اثر ازدیاد چشمگیر درآمد نفت ایران، دولت وقت، از راه ایجاد بازار ارز غیربازرگانی اقدام به رفع محدودیتهای ارزی و لذا ایجاد یک بازار آزاد کرد. در عمل این بازار محملی شد برای فرار سرمایه از کشور. از دی ماه ۱۳۵۲ تا زمان برچیده شدن این بازار در آبان ماه سال ۱۳۵۷، قسمت اعظم ارزهای حاصل از صادرات غیرنفتی، که منبع اصلی بازار مزبور بود، و نیز هفت میلیارد دلاری که بانک مرکزی ایران به این بازار سرازیر کرد صرف فرار سرمایه از کشور شد.

ارز بازی

خرید وفروش همزمان ارز در دو یا چند بازار که قیمت ارز در آنها متفاوت باشد را ارز بازی می گویند. این معاملات سریع موجب تحصیل سود شده و در اثر تکرار آن، اختلاف قیمت ها رو به کاهش نهاده یا از میان می رود.

ارز پشتوانه

ارزی که به عنوان پشتوانه اسکناس یا مسکوک منتشر شده در حساب پشتوانه بانک مرکزی کشور نگهداری می شود را در اصطلاح ارز پشتوانه می نامند. در ایران، طبق قانون، از سال ۱۳۲۱ ارز در کنار طلا و نقره و جواهرات سلطنتی، جزو اقلام پشتوانه ریال قرار گرفت و سهمی از موجودی ارزی کشور را به خود اختصاص داد. به طور مثال، در پایان سال ۱۳۵۶ ذخایر ارزی بانک مرکزی تقریباً معادل ۸۲۴ میلیارد ریال برآورد شد که از این میزان ۳۲۰ میلیارد ریال( ۳۸/۸ درصد ) در حساب پشتوانه مسدود شده بود.

ارز دولتی

در یک نظام چند نرخی ارز ارز دولتی به ارزی گفته می شود که به نرخ رسمی دولتی، که معمولاً نازلترین نرخ های موجود است، صرف مصارف معینی شود. این مصارف معمولاً از سوی دولتها ضروری و حائز اولویت اعلام می شوند. در ایران پس از انقلاب به دلایل مختلف، اختلاف نرخ ارز دولتی با سایر نرخها دائماً رو به ازدیاد بوده و هر زمان به مصارف محدودتری اختصاص یافته است. از جمله ی این مصارف عبارتند از: تحصیل دانشجویان در خارج کشور، سفر ماموران دولتی به خارج، بیمارانی که ضرورت معالجه آنها در خارج وجود دارد، کالاهای وارداتی دولتی و برخی واردات بخش خصوصی.

ارز ذخیره ای

منظور از ارز ذخیره ای پولی است که دولت ها و سازمان های بین المللی تمایل به نگهداری آن به عنوان ذخایر طلا و ارز داشته باشند و بخش بزرگی از تجارت بین المللی به وسیله ی آن انجام گیرد. یک ارز برای برخورداری از این دو ویژگی باید دارای شرایط زیر باشد:

• ثابت بودن ارزش آن نسبت به ارزهای دیگر.
• متعلق کشوری که دارای سهم مهمی در تجارت جهانی باشد.
• وجود بازار ارز فعالی که در آن مبادله ارز مورد نظر با دیگر پول ها ممکن باشد.
• تسعیرپذیری ارز مزبور.

ارز صادراتی

در ایران به ارزی بازار مبادلۀ ارزهای خارجی ارز صادراتی گفته می شود که از صدور کالاهای غیرنفتی عاید صادرکننده شده باشد. صادرکننده صاحب این نوع ارز می تواند آن را به ورود کالاهای تعیین شده توسط دولت اختصاص دهد یا به دیگر واردکنندگان کالا بفروشد. نرخ ارز صادراتی بیشتر از نرخ ارز دولتی و کمتر از نرخ آزاد ارز است.

ارز عمده

منظور از ارزعمده پول یا پولهایی است که که اکثر معاملات بازارهای بورس به وسیله ی آنها انجام می گیرد و دارندگان دیگر پولها برای انجام معاملات خود ناگزیر از تبدیل پول خود به آنها باشند. با آن که معمولاً چندین ارز اصلی از قبیل پوند انگلیس، دلار آمریکا، یورو و … در بازارهای بورس به درجات مختلف فعالند، ولی از مدتها قبل دلار آمریکا مهمترین ارز عمده به شمار می رود.

ارز غیر رسمی

ارز غیررسمی به ارزی گفته می شود که بنا به تصمیم دولت به نرخی متفاوت با نرخ رسمی ارز خرید و فروش می شود. دولتها برای تحت تأثیر قرار دادن و کنترل بازار آزاد ارز و اعمال سیاست ها ی ارزی خود دست به تعیین نرخ های غیررسمی متفاوت ارز می زنند. به طور مثال در سال ۱۳۵۸، هم زمان با لغو معافیت صادرکنندگان از سپردن پیمان ارزی، بانک مرکزی ایران برای تشویق صادرکنندگان به فروش ارز حاصل از صدور کالاهای خود به نظام بانکی کشور، به بانک ها اجازه داد تا این نوع ارزها را به نرخ های غیررسمی یا ترجیحی ( ۱۱ درصد بیش از نرخ رسمی ) از آنها بخرند، و نیز به نرخ غیررسمی به متقاضیان واجد شرایط بفروشند.

ارز قبل از صادرات

ارزی که صادرکننده پیش از صدور کالا به نحوی ( از بازار آزاد یا نماینده اش در خارج ) تهیه و با واریز آن به بانک پیمان ارزی خود را آزاد کند و واریزنامه ی ارزی دریافت دارد.

ارز گران

ارز گران به ارزی گفته می شود که نرخ برابری آن در سطحی بالاتر از نرخ بازار تثبیت شده باشد و لذا در بلند مدت عرضه ی آن بر تقاضایش فزونی گیرد. حالت تعادل برای یک ارز زمانی پدید می آید که در یک نرخ ارز معین عرضه و تقاضا برای آن با یکدیگر برابر شوند. بدین ترتیب اگر ارزی گرانتر از این نرخ مبادله شود، بدیهی است گرایش به فروش آن رو به ازدیاد خواهد نهاد و پول مزبور در برابر دیگر پول ها تحت فشارهای کاهنده ی قیمت قرار خواهد گرفت. متقابلاً ارز ارزان، ارز رایجی است که در بلند مدت تقاضا برای آن از عرضه بیشتر گردد.